استئوآرتریت

استئوآرتریت

این بیماری را به عنوان آرتریت دژنراتیو یا بیماری مفصلی دژنراتیو DJD می شناسند که شایعترین فرم آرتریت است. ریسک فاکتورهای این بیماری در زنان افراد چاق، نژاد سفید بودن، پیری و تراکم استخوانی بیشتر می باشند.

کاهش وزن برای رسیدن به وزن ایده آل باید جزئی از درمان باشد. ورزشها از جمله شنا و ورزش های تحمل کننده ی وزن باعث کاهش علائم و افزایش تحرک در این بیماران می شوند. چاقی و جراحت عمده ترین ریسک فاکتور این بیماری هستند. با افزایش BMI خطر استئوآرتریت زانو افزایش می یابد. بنابرین کاهش چاقی باعث جلوگیری از بیماری و بهبود علائم می شود.

دز بالای آنتی اکسیدان های رژیمی مثل ویتامین C ,E, بتا کاروتن و سلنیوم هیچ اثر مفیدی در استئوآرتریت ندارند. توجه خاصی به سطوح توصیه شده ی ویتامین K , B6 , D , فولات و منیزیم شود.

در ترکیب با ورزش متعادل، رژیم کاهش وزن برای استئوآرتریت زانو مفید است. همچنین یک اثر ضد التهابی در اثر کاهش وزن ایجاد می شود که این به خاطر کاهش توده ی چربی و در نتیجه  کاهش واسطه های التهابی از بافت چربی است.

همچنین رژیم غذایی ضد التهابی برای مبتلایان استئوآرتریت توصیه میشود.

درمان جایگزینی capscinoid مشتق شده از فلفل تند Chili pepper همراه با گلیسریل تری نیترات باعث کاهش درد در این بیماران می شود. S- آدنوزیل میتونین در دز ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی گرم در روز برای کاهش درد و افزایش تحرک در افراد استئوآرتریت مفید است.

گلوکزامین و کندرویتین هر دو در تولید غضروف نقش دارند اما مکانیسم کاهش درد آن ها معلوم نیست. گلوکزامین باعث ۵۰% بهبود بیشتر در علائم این بیماری می شود.

مکمل ها یا گیاهان دارویی برای استئوارتریت: کلسیم، فولات، آووکادو، سویا، زنجبیل، زردچوبه، ویتامین های B6 , B12 و D .