سازگاری های کوتاه مدت هنگام فعالیت ورزشی در گرما

سازگاری های کوتاه مدت هنگام فعالیت ورزشی در گرما

در دامنه ای از بیماری‌های فشار گرمای محیطی، تغییر در دمای مرکزی تحت تاثیر محیط قرار نمی‌گیرد بلکه بیشتر تحت تاثیر بار حرارتی سوخت و ساز فعالیت ورزشی قرار می‌گیرد میزان تعریق فرد هنگام فعالیت زیر بیشینه طولانی در یک محیط خیلی گرم یا مرطوب می تواند ۲ تا ۳ لیتر در ساعت افزایش یابد. با توجه به جنس و اندازه بدن نیز، کل حجم خون می‌تواند ۵ لیتر، حجم پلاسما ۲.۷۵ لیتر و کل آب بدن ۳۵ لیتر باشد. در مقایسه با کل آب بدن، خون نمی تواند حجم زیادی از آب خود را هنگام فعالیت بدنی از دست بدهد. ابتدا بیش ترین حجم آب دفعی از مایع بینابینی (بین بافتی) است. با افزایش دهیدراسیون سهم مایع در درون سلولی افزایش می یابد. هنگام دهیدراسیون دفع نسبی مایع از پلاسما ثابت می ماند ولی دهیدراسیون بسیار شدید، حجم بیشتر از دفع مایعات و در نتیجه کاهش حجم بیشتری را در هر بخش نشان می‌دهد. حجم پلاسما کمترین بخش مایعات بدن را تشکیل می دهد واز این رو هرگونه تغییر حجم معین در پلاسما به منزله دفع مایعات زیادی از بدن است افزایش دهیدراسیون باعث تداوم افزایش دمای مرکزی، افزایش تواترقلبی به دلیل کاهش بازگشت وریدی و حجم ضربه ای، کاهش برون ده قلبی و افزایش اختلاف اکسیژن سرخرگی – سیاهرگی می‌شود. ارتباط قوی بین حجم ضربه ای و درصد کاهش حجم پلاسما توسط نادی و همکاران گزارش شده.

افزایش تراکم لاکتات خون یک یافته پژوهشی سازگار است که می‌تواند با افزایش فراخوان واحدهای حرکتی تند انقباض و کاهش دفع لاکتات خون ارتباط داشته باشد.

سازگاری های کوتاه مدت هنگام فعالیت ورزشی در گرما

آثار قلبی عروقی و دهیدراسیون، حتا با دهیدراسیون معادل یک درصد نیز بروز می کند. VO_2max زمان آسیب می‌بینند که دهیدراسیون به بیش از ۳ درصد برسد. زمانی که دهیدراسیون رخ می‌دهد کاهش برون ده قلبی بیشینه ای واختلال در کار دستگاه عصبی مرکزی نیز رخ می دهد. نوشیدن مایعات گسترش دهیدراسیون را به تعویق می‌اندازد اما به طور کامل از رخ داد آن پیشگیری نمی کند. از افزایش ضربان قلب جلوگیری می کند و بازگشت وریدی  و برون ده قلبی را بهتر می‌کند، جریان خون پوستی را افزایش می دهد. از افزایش دمای مرکزی جلوگیری می کند و شروع خستگی را به تاخیر می اندازد.

محلولهای کربوهیدراتی – الکترولیتی توانایی جذب آب روده ای را افزایش می دهند بنابراین مصرف چنین محلولهای هنگام فعالیت ورزشی هوای گرم باید بهتر از مصرف فقط آب باشد.

نتایج مطالعه نشان داد که همه نوشیدنی‌ها در کل زمان فعالیت ورزشی آثار تخریبی مشابهی دارد، اما برخی محققین گزارش کردند که دهیدراسیون هنگام فعالیت ورزشی در مقایسه با دهیدراته شدن طبیعی و آن هم در هوای گرم، باعث می شود که فشار وارد بر معده افزایش یابد و بنابراین تخلیه معدی  محلول ۷ درصدی کربوهیدرات کاهش می یابد. نتایج  نشان می‌دهد که برای جایگزینی مایعات از دست رفته از راه تعریق نوشیدن اجباری مایعات (برنامه ریزی شده) موثرتر از مصرف داوطلبانه آنهاست. با وجود در دسترس بودن مایعات، این گسترش دهیدراسیون را اصطلاحآ دهیدراسیون ادراری می‌گویند. موارد نشان می‌دهند که افرادی که آب خیلی زیادی می نوشند، باعث مسمومیت با آب و گسترش کم سدیمی می‌شوند.