هضم شیمیایی غذا هضم شیمیایی غذا – هضم کربوهیدرات مهم ترین کربوهیدرات غذایی نشاسته است که پلی ساکاریدی متشکل از واحدهای گلوکز محسوب می شود. نشاسته طی چند مرحله با بزاق و آمیلازهای پانکراسی عمدتآ به دی ساکارید مالتوز متابولیزه می شود. مالتوز و سایر دی ساکاریدهای غذایی مانند ساکروز (قند شکر) و لاکتوز (قند

ترشح پانکراسی بخش برون ریز پانکراس، طیف وسیعی از آنزیم های هیدرولیزی را سنتز و ترشح می کند که تجزیه بخش عمده ای از کربوهیدرات، پروتئین ها و چربی ها را به مولکول های قابل جذب در روده کوچک تسهیل می کند. این آنزیم ها به شکل پیش ساز های غیر فعال ترشح و در

  روده بزرگ و باز جذب مایعات و الکترولیت ها حرکت روده ای همانند سایر بخش های لوله گوارش، روده بزرگ نیز دیوارهای عضلانی دارد. در روده بزرگ، لایه عضلانی صاف طولی عضلات خارجی جمع می شوند و سه نوار موسوم به تانیا کولی را تشکیل می دهند. هنگامی که این عضلات منقبض شوند، روده

  فاکتورهای تاثیر گذار بر مصرف غذا سازه های بسیاری وجود دارند که مصرف غذا و در نتیجه دریافت کلی مواد مغذی افراد را تحت تاثیر قرار می دهند. این سازه ها عبارتند، از دست دادن اشتها (که احتمال دارد ناشی از افسردگی باشد)، مصرف داروهای خاص و کمبود ریز مغذی ها با مسمومیت (با

تمرین بیش از حد عمل طبیعی سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد و بدن ورزشکار را که دچار بیش تمرینی شده است، مستعد عفونت می سازد.؛

تاثیر مصرف فسفر و عملکرد ورزشی بدن حاوی ۸۵۰ گرم فسفر است (به شکل نمک های فسفات) که ۸۵ درصد آن در استخوان ها وجود دارد. به جز داشتن عملکرد ساختاری در استخوان و دندان، فسفر جزیی از اسیدهای نوکلئیک و غشاهای سلولی است. فسفر جزیی از فسفات های پر انرژی (ATP و PCr) است.