لوتئین

لوتئین

بررسی اجمالی

لوتئین نوعی رنگدانه آلی به نام کاروتنوئید است. این مربوط به بتاکاروتن و ویتامین A است. بسیاری از مردم لوتئین را به عنوان “ویتامین چشم” تصور می کنند.

لوتئین یکی از دو کاروتنوئید اصلی موجود در چشم انسان (ماکولا و شبکیه) است. تصور می شود که به عنوان یک فیلتر نور عمل می کند و از بافت های چشم در برابر آسیب نور خورشید محافظت می کند. غذاهای غنی از لوتئین عبارتند از: زرده تخم مرغ، اسفناج، کلم پیچ، ذرت، فلفل پرتقال، کیوی، انگور، کدو سبز و کدو حلوایی.

لوتئین معمولاً برای پیشگیری از بیماری های چشمی، از جمله آب مروارید و بیماری که منجر به از دست دادن بینایی در افراد مسن می شود (دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن یا AMD) از طریق دهان مصرف می شود. لوتئین برای بسیاری از شرایط دیگر استفاده می شود، اما شواهد علمی خوبی برای حمایت از این موارد دیگر وجود ندارد.

موارد استفاده و اثربخشی

یک بیماری چشمی که منجر به از دست دادن بینایی در افراد مسن می شود (دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن یا AMD). مصرف مکمل های لوتئین خوراکی تا ۳۶ ماه می تواند برخی از علائم AMD را بهبود بخشد. هنگامی که حداقل ۳ ماه در دوزهای بالاتر از ۵ میلی گرم مصرف شود و با سایر ویتامین های کاروتنوئیدی ترکیب شود، ممکن است فواید بیشتری مشاهده شود. اما به نظر نمی رسد لوتئین از بدتر شدن AMD در طول زمان جلوگیری کند.

آب مروارید: خوردن مقادیر بالاتر لوتئین در رژیم غذایی با کاهش خطر ابتلا به آب مروارید مرتبط است. اما مشخص نیست که مصرف مکمل های لوتئین خوراکی به افرادی که قبلاً آب مروارید دارند کمک می کند یا خیر.

احتمالاً برای

یک بیماری ریوی که نوزادان را مبتلا می کند (دیسپلازی برونکوپولمونری). دادن لوتئین و زآگزانتین به نوزادان نارس از طریق خوراکی احتمال ابتلا به دیسپلازی برونش ریوی را کاهش نمی دهد.

یک بیماری روده ای جدی در نوزادان نارس (انتروکولیت نکروزان یا NEC). دادن لوتئین و زآگزانتین به نوزادان نارس از طریق دهان از NEC جلوگیری نمی کند.

یک بیماری ارثی چشم که باعث دید ضعیف در شب و از دست دادن دید جانبی می شود (رتینیت پیگمنتوزا). مصرف خوراکی لوتئین بینایی یا سایر علائم را در افراد مبتلا به رتینیت پیگمانتوزا بهبود نمی بخشد.

اختلال چشمی در نوزادان نارس که می تواند منجر به نابینایی شود (رتینوپاتی نارس). دادن لوتئین و زآگزانتین به نوزادان نارس از طریق دهان از رتینوپاتی نارس جلوگیری نمی کند.

علاقه به استفاده از لوتئین برای تعدادی از اهداف دیگر وجود دارد، اما اطلاعات قابل اعتماد کافی برای گفتن اینکه آیا ممکن است مفید باشد وجود ندارد.

اثرات جانبی / اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه

هنگام مصرف خوراکی: لوتئین احتمالاً در صورت مصرف خوراکی بی خطر است. مصرف روزانه تا ۲۰ میلی گرم لوتئین به عنوان بخشی از رژیم غذایی یا به عنوان مکمل بی خطر به نظر می رسد.

بارداری و شیردهی: لوتئین در صورت استفاده در مقادیر موجود در غذا احتمالاً بی خطر است.

کودکان: لوتئین در صورت مصرف خوراکی در مقادیر مناسب احتمالاً بی خطر است. یک محصول خاص (LUTEINofta، SOOFT Italia SpA) حاوی لوتئین ۰٫۱۴ میلی گرم در روز به مدت ۳۶ هفته به طور ایمن در نوزادان استفاده شده است.

دوز

لوتئین در بسیاری از غذاها از جمله زرده تخم مرغ، اسفناج، کلم پیچ، ذرت، فلفل پرتقال، کیوی، انگور، کدو سبز و کدو حلوایی یافت می شود. ۴۴ میلی گرم لوتئین در یک فنجان کلم پیچ پخته، ۲۶ میلی گرم در هر فنجان اسفناج پخته شده و ۳ میلی گرم در هر فنجان کلم بروکلی وجود دارد.

لوتئین در مکمل ها نیز مصرف می شود. این اغلب توسط بزرگسالان در دوزهای ۱۰-۲۰ میلی گرم خوراکی در روز، تا ۳ سال استفاده می شود. بسیاری از مولتی ویتامین ها حاوی لوتئین هستند. آنها معمولاً مقدار نسبتاً کمی مانند ۰٫۲۵ میلی گرم در هر قرص را ارائه می دهند. زمانی که لوتئین همراه با یک وعده غذایی پرچرب مصرف شود بهتر جذب می شود. با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کنید تا بفهمید چه نوع محصول یا دوزی ممکن است برای یک بیماری خاص بهترین باشد.