چربی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی

Item: چربی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی
Rating: 4.3
Author: مهدی پیرتاجانی

چربی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی از آنجا که بدن برای تولید انرژی به چربی‌ها متکی است و انرژی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی زیاد است، ممکن است به‌ غلط چنین تصور شود که چربی دریافتی باید اهمیت زیادی در رژیم غذایی ورزشکاران استقامتی داشته باشد. معدود مطالعاتی نشان داده‌اند تمرین‌های استقامتی باعث سازگاری‌های متابولیکی می‌شوند که

چربی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی

از آنجا که بدن برای تولید انرژی به چربی‌ها متکی است و انرژی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی زیاد است، ممکن است به‌ غلط چنین تصور شود که چربی دریافتی باید اهمیت زیادی در رژیم غذایی ورزشکاران استقامتی داشته باشد. معدود مطالعاتی نشان داده‌اند تمرین‌های استقامتی باعث سازگاری‌های متابولیکی می‌شوند که بدن را هنگام فعالیت ورزشی تا حد بسیار زیادی به متابولیسم چربی‌ها برای تولید انرژی متکی می‌سازد. این سازگاری به این دلیل مهم است که موجب می‌شود تا فشار وارده بر ذخایر محدود کربوهیدرات‌های بدن کاهش یابد. با وجود این، شروع خستگی هنگام تمرینات و مسابقات استقامتی ریشه در درماندگی ذخایر چربی بدن ندارد، بلکه در بیشتر مواقع دلیل آن تخلیه ذخایر کربوهیدرات‌ها است. بنابراین، افزایش کالری‌های دریافتی از چربی‌ها در رژیم غذایی، عملکرد ورزشی را بسیار ناچیز افزایش می‌دهد که دلیل آن در دسترس بودن کربوهیدرات‌ها است که در نهایت متابولیسم شدن چربی‌ها را محدود می‌کند.

با وجود این، برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند رژیم غذایی پرچربی، چه فقط یک‌بار مصرف آن یا چند بار مصرف آن در هفته، می‌تواند در عمل فوایدی برای ورزشکاران استقامتی داشته باشد. یک نظریه این است که اگر چربی‌ها هنگام فعالیت ورزشی مصرف شوند به دلیل آنکه موجب افزایش غلظت اسیدهای چرب آزاد می‌شوند، بنابراین چربی‌های بیشتر برای تولید انرژی استفاده می‌شود که پیامد آن ذخیره ماندن کربوهیدرات‌ها و احتمالاً افزایش عملکرد استقامتی است.

چربی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی

برخی مطالعات تاثیر مثبت مصرف یک‌بار رژیم غذایی پرچربی را از جمله تزریق هپارین نشان داده‌اند. هپارین فعالیت لیپوپروتئین لیپاز را تحریک می‌کند که به نوبه خود مقادیر پلاسمایی اسیدهای چرب آزاد در خون را زیاد می‌کند. با وجود این، بیشتر محققان، بر غیربهداشتی بودن راهبرد تزریق هپارین تأکید دارند.

آثار بارگیری چربی (برای نمونه، مصرف مقادیر زیاد چربی در قالب رژیم غذایی) بر عملکرد استقامتی در مطالعاتی که رژیم‌های غذایی پرچربی را برای ۳ تا ۵ روز است و از فعالیت ورزشی مصرف کرده‌اند، نشان داده شده ‌است. مطالعات، تأثیر یک رژیم غذایی پرچرب (بیشتر از ۴۷ درصد کل کالری) را در مقابل یک رژیم غذایی پر کربوهیدرات (بیشتر از ۷۷ درصد کل کالری) بر آزمون‌های عملکردی تا درماندگی مقایسه کرده‌اند. نتایج پیوسته نشان داده ‌است که رژیم‌های غذایی پرچربی بر عملکرد استقامتی تاثیر منفی دارند. بنابراین، بارگیری چربی نمی‌تواند به ‌عنوان روشی برای گسترش عملکرد در فعالیت‌های استقامتی توصیه شود.

برخی مطالعات تاثیر مصرف ۱ تا ۴ هفته‌ای رژیم‌های غذایی پرچربی را بر عملکرد استقامتی مطالعه کرده‌اند و نتیجه گرفته‌اند افرادی که یک رژیم غذایی پرچرب را برای یک دوره متوسط زمانی مصرف می‌کند، می‌توانند با استفاده بیشتر چربی به ‌عنوان سوخت سازگار شوند و بنابراین، زمان و دوره درماندگی در آزمون‌های استقامتی افزایش می‌یابد.

سرانجام مطالعات طولانی ‌مدت و بیشتر از ۷ هفته مبنی ‌بر تاثیر یک رژیم غذایی پرچربی بر عملکرد استقامتی، نتوانسته‌اند فواید ارگوژنیک (نیروزایی) آن را نشان دهند. در حال حاضر، پژوهش‌های موجود از توصیه جدی به ورزشکاران برای خوردن یک رژیم غذایی پرچربی پیش‌ از فعالیت ورزشی یا تبعیت از یک طرح رژیم غذایی پرچربی حمایت نمی‌کنند. با وجود این، چربی رژیم غذایی، کالری مورد نیاز اضافی ورزشکاران یا هزینه‌های انرژی روزانه زیاد را تأمین می‌کنند. درضمن غذاهای حاوی چربی ویتامین‌ها و املاح معدنی را تامین می‌کنند که برای عملکرد مطلوب در مسابقات استقامتی ضروری اند.

مطالب بیشتر