چربی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی از آنجا که بدن برای تولید انرژی به چربی‌ها متکی است و انرژی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی زیاد است، ممکن است به‌ غلط چنین تصور شود که چربی دریافتی باید اهمیت زیادی در رژیم غذایی ورزشکاران استقامتی داشته باشد. معدود مطالعاتی نشان داده‌اند تمرین‌های استقامتی باعث سازگاری‌های متابولیکی می‌شوند که

نیاز ورزشکاران استقامتی به ویتامین‌ها و املاح معدنی ورزشکاران استقامتی به مقادیر بیشتری از مواد مغذی گوناگون از جمله برخی ویتامین‌ها و املاح معدنی در مقایسه با افراد غیرفعال نیاز دارند، اما ویتامین‌ها و املاح معدنی ویژه‌ای هستند که برای ورزشکاران استقامتی در مقایسه با ورزشکاران تیمی یا قدرتی/ توانی، اهمیت بیشتری دارند. هرچند همه

چرا ویتامین‌های B برای ورزشکاران استقامتی مهم اند؟ ویتامین‌های B به ‌ویژه تیامین، ریبوفلاوین و نیاسین، در مسیرهای تولید انرژی درگیر می‌شوند و بنابراین ورزشکاران استقامتی به مقادیر بیشتری از آن‌ها نیاز دارند. تیامین، در تبدیل و مصرف گلیکوژن برای انرژی و کاتابولیسم اسیدهای آمینه شاخه‌دار ایفای نقش می‌کنند. ریبوفلاوین، در تولید انرژی از کربوهیدرات،

چرا آهن برای ورزشکاران استقامتی مهم است؟ به‌ خوبی معلوم شده ‌است که آهن به تولید ترکیبات ضروری انتقال و مصرف اکسیژن میوگلوبین و هموگلوبین کمک می‌کند و در نتیجه برای فعالیت‌های هوازی و تمرینات استقامتی بسیار مهم است. به دلیل ماهیت ورزش‌های استقامتی، ورزشکاران دفع آهن را تجربه می‌کنند. هماتوری یا وجود هموگلوبین یا

اهمیت سدیم و پتاسیم برای ورزشکاران استقامتی سدیم و پتاسیم به دلیل نقش‌های بسیار ارزشمندشان هنگام فعالیت ورزشی استقامتی به‌ عنوان اصلی‌ترین املاح معدنی شناخته شده‌اند. سدیم، یکی از الکترولیت‌های برون سلولی، با همکاری پتاسیم، یکی از الکترولیت‌های درون سلولی، عمل می‌کنند تا هنگام فعالیت ورزشی طولانی ‌مدت، تعادل مایعات را در سرتاسر بدن برقرار

خوردن چربی هنگام فعالیت‌های استقامتی بر خلاف آثار منفی خوردن چربی هنگام فعالیت ورزشی استقامتی، برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که خوردن تری گلیسریدهای زنجیره متوسط (MCTs) می‌تواند برای ذخیره نگه‌داشتن ذخایر کربوهیدراتی آندوژنز (درون ‌زا) و افزایش عملکرد استقامتی مفید باشد. ادعا شده ‌است تری گلیسریدهای زنجیره متوسط می‌توانند به همان سرعت گلوکز درون‌ زا