مصرف کربوهیدرات هنگام فعالیت‌های استقامتی آیا ورزشکاران استقامتی باید هنگام فعالیت‌های استقامتی کربوهیدرات بخورند؟ با تخلیه ذخایر گلیکوژن بدن، عضلات تا حد بسیار زیادی به گلوکز خون به ‌عنوان سوخت به‌ ویژه پس ‌از ۲ تا ۴ ساعت فعالیت بدنی و تداومی متکی می‌شوند. برای ثابت نگه‌ داشتن گلوکز خون مورد نیاز اکسیداسیون و تداوم

تاثیر خوردن پروتئین پیش ‌از فعالیت‌های استقامتی اگر غذاهای پر پروتئین در قالب یک وعده غذایی، ۲ تا ۴ ساعت پیش‌ از شروع فعالیت ورزشی استقامتی خورده شوند، در احساس اشباع و کندی فرآیند هضم و جذب مؤثراند و در نتیجه مقادیر انرژی را برای یک دوره زمانی طولانی‌ تر حفظ می‌کنند. همچنین برخی مطالعات

مصرف پروتئین هنگام فعالیت استقامتی همواره ورزشکاران رشته های استقامتی می پرسند آیا پروتئین‌ها هنگام فعالیت‌های استقامتی باید خورده شوند؟؟ تعداد قابل ‌توجهی از پژوهش‌ها نشان داده‌اند هنگام فعالیت ورزشی، اسیدهای آمینه از عضلات ترشح، اکسید و فراخوان می‌شوند. بنابراین، این‌ موضوع استفاده و اهمیت پروتئین هنگام فعالیت‌های استقامتی را نشان می‌دهد. بیشتر این مطالعات

مصرف پروتئین پس از فعالیت ورزشی استقامتی آیا پروتئین برای بازیافت پس ‌از فعالیت ورزشی استقامتی ضروری است؟؟ هر چند خوردن پروتئین‌ها به‌ اندازه خوردن کربوهیدرات‌ها خیلی مهم نیست، ولی خوردن پروتئین پس ‌از فعالیت ورزشی استقامتی به فرایند بازیافت کمک می‌کند. چندین عمل را به خوردن پروتئین پس‌ از ورزش استقامتی نسبت داده‌اند که

مصرف کربوهیدرات قبل ‌از فعالیت‌های استقامتی پژوهش‌ها نشان داده‌اند خوردن کربوهیدرات در ساعات مانده به یک جلسه تمرین یا یک مسابقه‌ی استقامتی، برای عملکرد مطلوب به‌ ویژه هنگام فعالیت‌هایی که بیشتر از ۲ ساعت به درازا می‌انجامد، بسیار مهم است. خوردن کربوهیدرات پیش‌ از یک فعالیت ورزشی، گلوکز خون را افزایش می‌دهد که به ذخیره

فیبر رژیمی به مواد گیاهی قابل خوردن اطلاق می‌شود که قابل هضم توسط آنزیم‌های دستگاه گوارش نیستند. شامل سلولز، همی سلولز، پکتین، صمغ، لیگنان و الیگو ساکاریدهاست. فیبر از منابعی چون غلات کامل، میوه‌ها، سبزیجات، حبوبات، دانه‌ها و مغزها تأمین می‌شود. این‌ها هم چنین حاوی پری بیوتیک‌ها هستد، موادی که توسط آنزیم‌های گوارشی هضم نشده