استیل سیستئین

استیل سیستئین با نام N – استیل سیستئین NAS شناخته میشود.

یک ماده مشتق شده از اسید آمینه L- سیستئین، که به طور طبیعی بوسیله بدن تولید می شود، استیل سیستئین به عنوان یک آنتی اکسیدان که ممکن است ورزشکار را در برابر خستگی عضله اسکلتی محافظت کند، تبلیغ می شود.

تولید گونه های اکسیژن واکنشی ROS اغلب رادیکال های آزاد نامیده می شود. در طول انقباض عضله با خستگی و آسیب عضلانی در کوتاه مدت و همچنین در طولانی مدت با پاسخ های سازشی مطلوب به ویژه قوی تر شدن سیستم دفاع آنتی اکسیدانی طبیعی ارتباط دارد. با این حال، این سازگاری مثبت ممکن است، جهت خنثی سازی انباشته شدن ROS در طول دوره های سنگین تمرین و رقابت به اندازه ی کافی عالی نباشد، به ویژه برای ورزشکارانی که جهت تمرین یا رقابت آخر هفته که بخش عمده ای از تمرین در ۱ تا ۳ روز برای آن ها انباشته شود، بر می گردند، در نهایت منجر به کاهش ظرفیت عملکردی می شود. تصور میشود مصرف مکمل استیل سیستئین، به ویژه یک ترکیب آنتی اکسیدانی به نام گلوتاتیون، ظرفیت آنتی اکسیدان بدن را در عضلات بوسیله جلوگیری در برابر خستگی و آسیب عضله افزایش دهد که در غیر این صورت می توانند به عملکرد و برگشت به حالت اولیه آسیب برسانند.

مزایای برای ورزشکاران : ممکن است ورزشکاران از توسعه محافظت در برابر خستگی عضله سود ببرند که به گسترش استقامت  در طول تمرینات و مسابقات با شدت بالا و پایین کمک می کند. نشان داده شده است مصرف یک میزان حاد ۱۸۰۰ میلی گرمی، خستگی تنفسی در طول تمرینات با شدت بالا را کاهش داده، و به گسترش استقامت کمک می کند.

میزان مصرف: این مکمل به شکل قرص و کپسول و همچنین در محلول های نیرومند از ۱۰ تا ۲۰ درصد در دسترس است، استیل سیستئین به طور معمول در میزان ۶۰۰ میلی گرم برای دریافت ۱ تا ۳ بار در روز مصرف می شود. تحقیقات پیشنهاد می کند، یک پروتکل مصرف مکمل در کوتاه مدت حدود ۱۴ روزه بهتر از استفاده طولانی مدت است.

عوارض مصرف: تهوع، استفراغ، اسهال، جوش و سردرد در مصرف خوداکی استیل سیستئین گزارش شده است. بعلاوه با اینکه به ندرت رخ می دهد، اما تاکنون تشکیل سنگ سیستئین در کلیه ها اتفاق افتاده است.