مکمل مس

مکمل مس

مکمل مس از چه تشکیل شده است: یک ماده معدنی کم مقدار ضروری که توسط بدن سنتز نمی شود؛ بنابراین باید در رژیم غذایی مصرف شود. مس، در دامنه ی وسیعی از فرایند بیوشیمیایی کلیدی، جهت سلامت و عملکرد مطلوب نقش بازی می کند. آن را میتوان به طور طبیعی از مواد غذایی همچون، محصولات گوشتی، غذا های دریایی( به ویژه صدف دریایی)، آجیل، بذرها،غلات سبوسدار، حبوبات و شکلات و همچنین به شکل مکمل رژیمی بدست آورد.

چگونه عمل می کند: به دلیل این که مس، به میزان کمی توسط تعریق در طول تمرین از دست می رود، ورزشکاران ممکن است، بیشتر در معرض خطر کمبود باشند اگر مواد غذایی کامل یا مکمل هایی که مصرف می کنند، این کاهش را جبران نکنند، کمبود مس می تواند، منجبر به تعدادی نشانه های مضر برای سلامت و عملکرد یک ورزشکار شود. برای نمونه، بدن به مس جهت تولید ATP نیاز دارد وبدون آن، از انرژی چشم پوشی می شود. همچنین مس برای استفاده ی مطلوب از آهن حیاتی است. اگر عملکرد آهن جلوگیری شود، حمل اکسیژن توسط سلول های قرمز خون دچار اختلال می شود که منجر به کاهش عملکرد تنفسی و همچنین خستگی و ضعف عضلانی می شود. علاوه بر این، مس برای عملکرد چندین آنزیم اساسی، جهت سلامت ورزشکار، مهم است. یکی از این آنزیم ها، سوپراکسیداز دیسموتاز (SOD) است که به عنوان یکی از آنتی اکسیدان های نیرومند( که به پاک سازی آسیب رادیکال های آزاد و خنثی سازی برخی از آسیب ها به سلول که مکانیسم های دفاعی خود بدن نمی توانند در طول تمرینات سنگین آن ها را جبران کنند، کمک می کند) در نظرگرفته می شود. دفاع آنتی اکسیدان مس ممکن است، ایمنی ورزشکاررا بهتر حمایت کرده، همچنین به برگشت به حالت اولیه کمک کند. آنزیم دیگر، اکسیداز لیزیل است که به تشکیل کلاژن و الاستین( دو پروتئین ضروری برای سلامت استخوان و بافت همبند) کمک می کند.

مزایای عملکردی: ورزشکاران ممکن است از افزایش انرژی و استقامت و همچنین کسب حمایت ایمنی بهتر و برگشت به حالت اولیه سریع تر، سود ببرند.

میزان معمول مصرف: در حال حاضر RDA، برای مس ۰٫۹ میلی گرم است، اگرچه ممکن است تا ۳ میلی گرم توسط مواد غذایی سبوسدار و مصرف مکمل رژیمی، معمولا به شکل مواد معدنی جهت حمایت از سلامت، مصرف شود. برای جذب مطلوب مس، باید آن را به طور مجزا از ویتامین C و روی مصرف کرد؛ در حالیکه مصرف روزانه توصیه شده مس در بسیاری از رژیم های غذای آمریکای شمالی دریافت می شود، ورزشکاران، به ویژه آنهایی که از رژیم غذایی خام خاری استفاده می کنند یا کسانی که تحت عمل جراحی بایپس معده بوده اند، به دلیل شرایط ویژه که نیاز روزانه را افزایش می دهند، بیشتر در خطر کمبود هستند.

نگرانی های مرتبط با سلامتی: مصرف بیش از حد مجاز مس،  معمولا به واسطه سطوح بالاتر از حد بالایی، بی خطر تعریف شده، مصرف غذایی روزانه ۳ـ ۱٫۵ میلی گرم در روز برای بزرگسالان، که حد کافی آن است می تواند باعث درد شدید معده، تهوع، استفراغ و اسهال شود. مس در سطوح بالاتر از ۱۰ میلی گرم در روز، می تواند برای بدن سمی باشد.