ویتامین C و مطالعات انجام شده بیشتر بررسی ها از ویتامین C تایید می کنند که مصرف مکمل دارای این ویتامین، تنها در زمان های کمبود به عملکرد بدنی کمک می کند. در حقیقت، یک مطالعه دوسکور تصادفی در سال ۲۰۰۸ از ۱۴ مرد تمرین کرده بدون کمبود این ویتامین و ۲۴ موش، در

مطالعات انجام شده در زمینه ویتامین E: در سال ۲۰۰۱ محققان دانشگاه ایالتی ارگان مشخص کردند که فعالیت استقامت مفرط، یک دوی فوق ماراتان ۵۰ کیلومتری (۳۱ مایلی) در زمین ناهموار، منجر به  افزایش نزدیک به ۲ برابری نشانگرهای استرس اکسیداتیو و متعاقب آن افزایش در میزان استفاده از ویتامین E در مقایسه با زمان

  تاثیر فعالیت ورزشی بر کولین فعالیت ورزشی شدید، مقادیر پلاسمای کولین را کاهش می‌دهد. با مطالعه ای که در شرکت کنندگان دوی ماراتون بوستون در سال های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ انجام شده، میزان کولین آن‌ها تا ۴۰ درصد کاهش داشته است. اختلال در انتقال عصبی عضلانی پیش از پایان دوهای ماراتون یا هنگام مراحل

  بهتر شدن عملکرد ورزشی بر اثر مصرف ویتامین اضافی این شواهد در مورد همه ویتامین ها یکسان نیست ، بنابراین آخرین یافته ها در این باره به شرح زیر خلاصه می شود : با وجود اهمیت ویتامین های A و D در رشد و تکامل استخوان ها هیچ پژوهشی از مصرف مکمل های ویتامین

نقش ویتامین ها در بدن ورزشکاران ویتامین ها برای ادامه حیات حفظ بهداشت و سلامتی مطلوب و اجرای ورزشی ضروری هستند، اما نیاز به آنها خیلی ناچیز است. از آنجا که برای تولید انرژی بدن ویتامین های مشخصی نیاز دارد، بنابراین بسیاری از ورزشکاران معتقدند که آنها باید مقدار ویتامین بیشتری به شکل مکمل مصرف

  مصرف ریبوفلاوین در ورزشکاران ریبوفلاوین (ویتامین B2) یک ماده مغذی ضروری و عضوی از خانواده ویتامین B است باید از منابع غذایی کلیدی همانند، محصولات گوشتی، صدف، مواد غذایی لبنی، تخم مرغ، سبزیجات سبز برگ، حبوبات و بادام به دست آید و نقش کلیدی در تولید انرژی بازی می‌کند. تصور می شود که ورزش،