نیاز ورزشکاران استقامتی به ویتامین‌ها و املاح معدنی ورزشکاران استقامتی به مقادیر بیشتری از مواد مغذی گوناگون از جمله برخی ویتامین‌ها و املاح معدنی در مقایسه با افراد غیرفعال نیاز دارند، اما ویتامین‌ها و املاح معدنی ویژه‌ای هستند که برای ورزشکاران استقامتی در مقایسه با ورزشکاران تیمی یا قدرتی/ توانی، اهمیت بیشتری دارند. هرچند همه
چرا ویتامین‌های B برای ورزشکاران استقامتی مهم اند؟ ویتامین‌های B به ویژه تیامین، ریبوفلاوین و نیاسین، در مسیرهای تولید انرژی درگیر می‌شوند و بنابراین ورزشکاران استقامتی به مقادیر بیشتری از آن‌ها نیاز دارند. تیامین، در تبدیل و مصرف گلیکوژن برای انرژی و کاتابولیسم اسیدهای آمینه شاخه‌دار ایفای نقش می‌کنند. ریبوفلاوین، در تولید انرژی از کربوهیدرات،
اهمیت ویتامین‌های C و E برای ورزشکاران استقامتی معلوم شده است ویتامین‌های C و E بالقوه از آنتی اکسیدان ها هستند و به مبارزه با آسیب اکسایشی می‌پردازند که می‌توانند هنگام فعالیت‌های ورزشی استقامتی شدید رخ دهند. برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که ویتامین C و E همسو با یکدیگر کار می‌کنند و ویژگی‌های آنتی اکسیدانی
مطالعات انجام شده در زمینه ریبوفلاوین (ویتامین B2) شواهد بیوشیمیایی از کمبود ریبوفلاوین در جمعیت ورزشی گزارش شده است که مطابق با کاهش عملکرد در فعالیت‌های پر شدت است و درعین حال، مطالعات نتایج یکسانی نداشته اند. برای مثال، یک مطالعه در کشف هر گونه تغییر ریبوفلاوین (ویتامین B2) خون در شناگران دانشگاهی با
مطالعات انجام شده در زمینه ویتامینD با وجود در معرض نور خورشید قرار گرفتن، که به طور سنتی به عنوان یک روش قابل قبول جهت رسیدن به غلظت سرمی ۲۵ (هیدروکسی) ویتامین D مطلوب (برای ورزشکاران ۳۰ تا ۵۰ نانوگرم در میلی لیتر) تصور می‌شود، چندین جمعیت در معرض نور خورشید قرار گرفته از
ویتامین C و مطالعات انجام شده بیشتر بررسی ها از ویتامین C تایید می کنند که مصرف مکمل دارای این ویتامین، تنها در زمان های کمبود به عملکرد بدنی کمک می کند. در حقیقت، یک مطالعه دوسکور تصادفی در سال ۲۰۰۸ از ۱۴ مرد تمرین کرده بدون کمبود این ویتامین و ۲۴ موش، در