دستگاه های انرژی مورد استفاده هنگام فعالیت ورزشی استقامتی مانند بیشتر رشته های ورزشی، حرکت ورزشی استقامتی، هر سه دستگاه انرژی (فسفاژن، بی هوازی و هوازی) به کار می افتند تا انرژی مورد نیاز فعالیت را تامین کنند. با وجود این، هنگام فعالیت ورزشی استقامتی دستگاه انرژی اصلی، دستگاه هوازی است. دستگاه انرژی هوازی،

  ویتامین C و مطالعات انجام شده بیشتر بررسی ها از ویتامین C تایید می کنند که مصرف مکمل دارای این ویتامین، تنها در زمان های کمبود به عملکرد بدنی کمک می کند. در حقیقت، یک مطالعه دوسکور تصادفی در سال ۲۰۰۸ از ۱۴ مرد تمرین کرده بدون کمبود این ویتامین و ۲۴ موش، در

  سیستم سوخت و سازی و فعالیت ورزشی بسیاری از سازگاری های فیزیولوژیکی ناشی از تمرینهای درازمدت با گسترش توانایی تولید انرژی بیشتر در ارتباط است. این انرژی برای کارآمدی بیشتر استفاده می شود، سازگاری های ناشی از تمرین ها با نوع تمرین های انجام شده جنبه اختصاصی دارد. تمرینهای استقامتی به تغییرات متابولیکی (

  منبع انرژی اکسیداتیو(هوازی) در تولید ATP، سیستم انرژی اکسیداتیو، اکسیژن مصرف می کند، از این رو به عنوان یک منبع انرژی هوازی شناخته شده است. تولید ATP به روش اکسایشی در درون میتوکندری های همه سلول ها امکان پذیر است. در عضلات اسکلتی، میتوکندری ها در مجاورت میوفیبریلها و در سرتاسر سارکو پلاسم مستقرند.

  منبع انرژی گلیکولیتیک (بی هوازی ) منبع انرژی دیگری وجود دارد که از راه تجزیه یک مولکول گلوکز، ATP تولید می کند. این فرایند  متابولیزه  کردن گلوکز را گلیکولیز می‌خواند که بسته به اینکه مولکول گلوگز از کجا به دست آمده ، به طور خالص ۲ یا ۳ ATP تولید می کند. گلیکولیز از

  منبع انرژی ATP-PC جزء انرژی اصلی ای که همۀ  اعمال سلول میسر می‌کند، آدنوزین تری فسفات (ATP) است. مولکول ATP، سه گروه فسفات غیر آلی (Pi) دارد که به یک مولکول آدنوزین چسبیده اند .آنزیم آ ت پ آز(ATPase)باعث میشود تا یک گروه فسفات از ATPجدا شوند و آدنوزین دی فسفات (ADP) و Pi