کورتیزول کورتیزول، هورمونی استروئیدی است که توسط بخش قشری غدد فوق کلیوی سنتز و رها می‌شوند و در انسان، هورمون گلوکوکورتیکوئید اصلی است. سنتز آن توسط هورمون آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) تحریک می‌شود، این هورمون خود از غده هیپوفیز قدامی ترشح می‌شود. عمل فیزیولوژیکی اصلی کورتیزول عبارت است از تحریک گلوکونئوژنز و فراخوان (به حرکت درآمدن) اسیدهای

بتا بلاکرها طبقه ای از داروها هستند که گیرنده های بتا آدرنرژیک را بلوک (مسدود) می کنند و مانع از پیوند کاتکولامین ها (برای مثال نوراپی نفرین و اپی نفرین) با آنها می شوند. به طور کلی، بتا بلاکرها توسط متخصصان قلب و عروق تجویز می شوند تا گروه زیادی از بیماری‌های قلبی عروقی مثل

  پاسخ تستوسترون به فعالیت ورزشی شدید کوتاه مدت نشان داده شده است که یک جلسه تمرین ورزشی مقاومتی به افزایش بارز غلظت محیطی تستوسترون و بسیار بیشتر از میزان استراحتی آن در مردان شده است. با وجود این، در مقایسه با آزمودنی هایی (مردان و زنان) که دست کم ۲ سال سابقه کار با

پاسخ تستوسترون به فعالیت‌های ورزشی درازمدت ارتباط بین قدرت، توده عضلانی و مقادیر تستوسترون به طور کامل شناخته نشده است. فرض بر این است که غلظت های استراحتی زیاد تستوسترون می‌تواند تولید بافت خالص بدن را افزایش یا تسهیل کند. دلیل این امر در درجه اول می تواند استفاده گسترده از آنابولیک استروئیدها از سوی

تستوسترون – ساخت و ترشح تستسترون میزان تستسترون در خون افراد مذکر در سه دوره از زندگی نسبتاً بالاست: دوره جنینی دوره نوزادی دوره بزرگسالی غلظت تستسترون در جنس مذکر از هفته هشتم جنین شروع به افزایش نموده و قبل از تولد کاهش می یابد. سپس در دوره نوزادی مجدداً سطح آن بالا رفته و

رادیکال های آزاد رادیکالهای آزاد گونه هایی اند که می توانند به طور مستقل وجود داشته باشند و حاوی دست کم یک الکترون جفت نشده در پوسته خارجی خود می باشند و به طور قراردادی با یک نقطه سیاه رنگ نشان داده می شوند  R۰ که جایگاه الکترون جفت نشده را نشان میدهد. برای مثال