چربی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی

چربی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی

ازآنجا که بدن برای تولید انرژی به چربی متکی است و انرژی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی زیاد است، ممکن است به ‌غلط چنین تصور شود که چربی دریافتی باید اهمیت زیادی در رژیم غذایی ورزشکاران استقامتی داشته باشد. معدود مطالعاتی نشان داده‌اند تمرین‌های استقامتی باعث سازگاری‌های متابولیکی می‌شوند که بدن را هنگام فعالیت ورزشی تا حد بسیار زیادی به متابولیسم چربی‌ها برای تولید انرژی متکی می‌سازد. این سازگاری به این دلیل مهم است که موجب می‌شود تا فشار وارده بر ذخایر محدود کربوهیدرات ‌های بدن کاهش یابد. با وجود این، شروع خستگی هنگام تمرینات و مسابقات استقامتی ریشه در درماندگی ذخایر چربی بدن ندارد، بلکه در بیشتر مواقع دلیل آن تخلیه ذخایر کربوهیدرات‌ها است. بنابراین، افزایش کالری‌های دریافتی از چربی‌ها در رژیم غذایی، عملکرد ورزشی را بسیار ناچیز افزایش می‌دهد که دلیل آن در دسترس بودن کربوهیدرات‌ها است که درنهایت متابولیسم شدن چربی‌ها را محدود می‌کند.

با وجود این، برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند رژیم غذایی پرچربی، چه فقط یک ‌بار مصرف آن یا چند بار آن در هفته، می‌تواند در عمل فوایدی برای ورزشکار استقامتی داشته باشد. یک نظریه این است که اگر چربی‌ها هنگام فعالیت ورزشی مصرف شوند به دلیل آنکه موجب افزایش غلظت اسیدهای چرب آزاد می‌شوند، بنابراین چربی‌های بیشتری برای تولید انرژی استفاده می‌شوند که پیامد آن ذخیره ماندن کربوهیدرات‌ها و احتمالاً افزایش عملکرد استقامتی است.

برخی مطالعات تاثیر مثبت مصرف یک‌بار رژیم غذایی پرچربی را ازجمله تزریق هپارین نشان داده‌اند. هپارین فعالیت لیپوپروتئین لیپاز را تحریک می‌کند که به نوبه خود مقادیر پلاسمایی اسیدهای چرب آزاد در خون را زیاد می‌کند. با وجود این، بیشتر محققان، بر غیربهداشتی بودن راهبرد تزریق هپارین تأکید دارند.

آثار بارگیری چربی برای نمونه مصرف مقادیر زیاد چربی در قالب رژیم غذایی بر عملکرد استقامتی در مطالعاتی که رژیم‌های غذایی پرچربی را برای ۳ تا ۵ روز قبل ‌از فعالیت ورزشی مصرف کرده‌اند، نشان داده شده ‌است. مطالعات، تأثیر یک رژیم غذایی پرچربی (بیشتر از ۴۷ درصد) کل کالری را در مقابل یک رژیم غذایی پر کربوهیدرات (بیشتر از ۷۷ درصد کل کالری) بر آزمون‌های عملکردی تا درماندگی مقایسه کرده‌اند. نتایج پیوسته نشان داده ‌است که رژیم‌های غذایی پرچربی بر عملکرد استقامتی تاثیر منفی دارند. بنابراین، بارگیریی چربی نمی‌تواند به‌عنوان روشی برای گسترش عملکرد در فعالیت‌های استقامتی توصیه شود.

برخی مطالعات تاثیر مصرف ۱ تا ۴ هفته‌ای رژیم‌های غذایی پرچربی را بر عملکرد استقامتی مطالعه کرده‌اند و نتیجه گرفتند افرادی که یک رژیم غذایی پرچرب را برای یک دوره متوسط زمانی مصرف می‌کند، می‌توانند با استفاده بیشتر چربی به‌عنوان سوخت سازگار شوند و بنابراین، زمان تا دوره درماندگی در آزمون‌های استقامتی افزایش می‌یابد.

سرانجام، مطالعات طولانی‌ مدت (بیشتر از ۷ هفته) مبنی ‌بر تاثیر یک رژیم غذایی پر چربی بر عملکرد استقامتی، نتوانسته‌اند فواید ارگوژنیک (نیروزایی) آن را نشان دهند. در حال حاضر، پژوهش‌های موجود از توصیه جدی به ورزشکاران برای خوردن یک رژیم غذایی پرچربی پیش ‌از فعالیت ورزشی با تبعیت از یک طرح رژیم غذایی پرچرب حمایت نمی‌کنند. با وجود این، چربی رژیم غذایی، کالری مورد نیاز اضافی ورزشکاران یا هزینه‌های انرژی روزانه زیاد را تأمین می‌کنند. درضمن غذاهای حاوی چربی ویتامین‌ها و املاح معدنی را تامین می‌کنند که برای عملکرد مطلوب در مسابقات استقامتی ضروری اند.