بتائین

بتائین Betaine

با نام تری متیل گلیسین- TMG – گلیسین بتائین نیز شناخته میشود.

یک مشتق از اسید آمینه غیر ضروری گلیسین است و به طبیعی در بدن سنتز شده، همچنین از منابع غذایی همچون گندم، چغندر، اسفناج، و صدف دریایی قابل دریافت است. در حالی که به طور سنتی به عنوان یک مکنل رژیمی برای حیوانات استفاده می شود. اخیرآ به عنوان مکمل ورزشی با تصور به این تولید شده که ممکن است بتواند به تسهیل آبرسانی کمک کند و کسب قدرت را افزایش، استقامت را بهبود و برگشت به حالت اولیه را بالا ببرد.

بتائین چندین عملکرد فیزیولوژیکی بالقوه مفید برای عملکرد ورزشی دارد که یکی از آنها نقش آن به عنوان یک اسمولایت است، که به نگهداری آب توسط سلول کمک می کند و در نتیجه، در برابر آب زدایی به خصوص ورزشکاران را مخافظت می کند. نشان داده شده است بتائین موجب افزایش سلامت عروق، کمک به افزایش گردش خون و متعاقب افزایش جریان خون و اکسیژن به بافت های فعال می شود که ممکن است برای استقامت و همچنین کسب قدرت مفید باشد. همچنین فرض می شود که بتائین می تواند عملکرد قدرتی و توانی را بوسیله افزایش در غلظت کراتین عضلات اسکلتی بالا ببرد.

مزایای عملکردی برای ورزشکاران: ممکن است ورزشکاران از وضعیت آبرسانی بهتر در طول تمرین و مسابقه و همچنین دست یابی به کسب بهبود قدرت و استقامت سود ببرند. برخی شواهد وجود دارد که مصرف مکمل بتائین سوخت و ساز چربی را بالا برده که می تواند گلیکوژن عضله را حفظ کند و به عملکرد استقامتی کمک کند.

مکمل های بتائین به شکل پودر قرص و کپسول در دسترس هستند. میزان مصرف حمایت شده توسط پژوهش ها دامنه ای از ۲٫۵ تا ۵ گرم بتائین در روز دارد، که به طور معمول در چند وعده تقسیم و مصرف می شود.

عوارض جانبی گزارش شده به طور معمول، ملایم هستند و شامل، ناراحتی معده ای، تهوع و اسهال میشود. ورزشکاران دارای عامل های خطرزایی قلبی عروقی باید آگاه باشند، نشان داده شده است بتائین سطوح کلسترول تام را افزایش می دهد.