تأثیر ارگوژنیک اسیدهای آمینه های تکی بر رشد و تکامل عضله

تأثیر ارگوژنیک اسیدهای آمینه های تکی بر رشد و تکامل عضله

همواره بین محققان و ورزشکاران این سوال به وجود می آید، آیا اسیدهای آمینه تکی بر رشد و تکامل عضله تأثیر ارگوژنیک دارد؟؟

رسماً ادعا شده ‌است خوردن اسیدهای آمینه یا گروهی از اسیدهای آمینه خاص موجب افزایش قدرت و گسترش عضلات می‌شود. نشان‌ داده ‌شده است اسیدهای آمینه با تحریک شروع سنتز پروتئین یا افزایش ترشح انواع هورمون‌های آنابولیسم، می‌تواند بر قدرت و تکامل عضلات تأثیر گذارند. گلوتامین مشهورترین فرآورده مکمل‌های اسیدآمینه در بازار است که شهرت اصلی آن اسید آمینه ناشی از تأثیر ضد کاتابولیک اش در عضلات اسکلتی است. گلوتامین فراوان‌ترین اسید آمینه‌ای است که در پلاسمای خون و عضلات اسکلتی یافت می‌شود و بیشتر از ۶۰ درصد کل مخزن اسیدهای آمینه درون عضلات را به خود اختصاص می‌دهد.

با وجود این، گلوتامین نیاز اصلی سایر بافت‌های بدن نیز به شمار می‌رود. برای مثال، گلوتامین برای سلول‌های دستگاه معده ای-روده‌ای ضروری است تا پیوسته مقادیر سنتز پروتئین زیاد را حمایت کند. همچنین، گلوتامین به ‌عنوان یک سوخت از سوی سلول‌های دستگاه ایمنی فولیکول‌های مو استفاده می‌شود. در نتیجه، اگر مقادیر پروتئین کافی نباشد تا نیاز بدن به آن‌ها به‌ ویژه هنگام دوره‌های استرس زیاد مانند تمرین‌های شدید تأمین شود از اسیدهای آمینه موجود در عضلات اسکلتی سنتز می‌شود. به ‌نظر می‌رسد، پروتئین نه‌ تنها مانع از کاتابولیسم عضلات می‌شود، بلکه همچنین برخی مطالعات گزارش کرده‌اند برای سنتز پروتئین در درون عضلات اسکلتی بسیار مهم است.