سرکوب سیستم ایمنی بدن ورزشکاران

سرکوب سیستم ایمنی بدن ورزشکاران

ورزش منظم برای حفظ سلامتی مفید است، اما تمرین شدیدتر می تواند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کند و شانس ابتلا به مریضی را افزایش دهد. افزایش استعداد ابتلا به بیماری بعد از ورزش به افزایش هورمون های استرسی در طی ورزش و بعد از آن مربوط می‌شود. این امر می تواند بین ۳ تا ۷۲ ساعت طول بکشد و در طی این فاصله زمانی ویروس‌ها و باکتری‌ها می‌توانند اثرات منفی خود را بر روی بدن اعمال کنند.

کورتیزول یکی از مقصر های اصلی در خانواده هورمونهای استرسی است. هورمونی است که به وسیله قشر آدرنال (فوق کلیوی) ترشح می گردد (کارخانه بدن برای تولید هورمون های استروئیدی) و به عنوان تنظیم کننده سیستم ایمنی شناخته شده است. اعمال عمده کورتیزول عبارتند از: افزایش تجزیه پروتئین در عضلات، جلوگیری از جذب گلوکز به درون سلول های بدن و افزایش تجزیه چربی ها.

سرکوب سیستم ایمنی بدن ورزشکاران – کورتیزول

سطوح کورتیزول می تواند در بسیاری از مناطق مختلف بدن از جمله خواب، خلق و خو، سلامت استخوان، سلامت لیگامنت، سلامت قلبی – عروقی و عملکرد ورزشی تاثیر منفی داشته باشد.

همه اینها چه معنای برای ورزشکار دارد. سطح بالای کورتیزول ممکن است به علت توجه نکردن ورزشکار به تغذیه روزانه خود باشد. افزایش مزمن مقدار کورتیزول باعث به حرکت در آوردن سریع چربی، پروتئین و کربوهیدرات ها می گردد. در مدتی که این اتفاق روی می‌دهد، دو تا از هورمون های دیگر به نام تستوسترون و دی هیدرواپی اندروسترون DHEA کاهش می یابد. بعد از آن بدن وارد یک حالت ثابت تجزیه عضلات و سرکوب سیستم ایمنی می‌شود این یک چرخه معیوب است که بارها و بارها تکرار می گردد اگر شما از یک برنامه تغذیه صحیح پیروی نکنید.

به علاوه، سطح بالای کورتیزول می تواند شما را در معرض خطر بالای توسعه عفونت های مجاری تنفسی فوقانی (URTI) قرار دهد.

برخی از پژوهشگران نشان داده اند که استفاده از نسبت استروئیدهای آنابولیک به کاتابولیک (مانند تستسترون به کورتیزول) می‌تواند شاخصی فراهم کند که به ارزیابی وضعیت تمرینی ورزشکاران کمک کند،‌ نسبتی که به نفع افزایش کورتیزول باشد می‌تواند به بیش تمرینی اشاره داشته باشد.

اگر در حالت تخلیه کربوهیدرات تمرین کنید (مانند زمانی که شما یک رژیم غذایی روزانه کم کربوهیدرات دارید) مقدار کورتیزول بیشتری در بدن ترشح میشود. متاسفانه، تمرین با شدت بالا و مدت زیاد، هر دو می‌تواند سطوح کورتیزول را افزایش دهند.

سرکوب سیستم ایمنی بدن ورزشکاران

اگر در تلاش هستید که سرعت یا توان انفجاری خود را افزایش دهید، یا برای رویدادی که ۳ تا ۴ ساعت طول می کشد، تمرین می کنید این ها موقعیت هایی هستند که منجر می شوند مقدار زیادی کورتیزول در بدن شما ترشح گردد این مقدار از کورتیزول تا حدود ۲ ساعت پس از اتمام تمرین در بدن باقی می ماند، این بدان معنی است، که چنانچه قبلا اشاره شد، برنامه تغذیه ای روزانه از اهمیت زیادی برخوردار است.

اما در واقع چگونه تعیین کنیم که سطح کورتیزول بالاست؟ این امر فقط به وسیله تعداد کمی از علائم رخ می دهد و می تواند بدون اندازه گیری سطح کورتیزول جواب را به شما بدهد.

علائم بالا بودن سطح کورتیزول شامل: نوسانات خلقی، فقدان انگیزه برای تمرین، از دست دادن عضلات و اشتها می باشد.

مناسب ترین راهکار برای کمک به کنترل سطح کورتیزول، تغذیه مناسب می باشد. تنظیم و کنترل سطح کورتیزول در طی تغذیه ای روزانه شروع می شود که به جلسات تمرینی ختم می شود.

کربوهیدرات ها می توانند به کاهش پاسخ کورتیزول کمک کنند، بنابراین اگر ورزشکاران از یک برنامه تغذیه ای روزانه پیروی کنند که دارای کربوهیدرات های کافی برای حمایت نیازهای انرژی باشند، شما ورزشکاران اولین گام را در جهت کنترل کورتیزول برداشته اید. قدم نهادن در یک جلسه فعالیت شدید بدون داشتن ذخیره کافی کربوهیدرات، شما را در وضعیت بازگشت به حالت اولیه یا ریکاوری نامناسب قرار می دهد، همچنین با تأثیر منفی سطوح بالای کورتیزول پس از فعالیت ورزشی مواجه می شوید.

برخی از پژوهش‌ها نشان داده‌اند که افزودن گلوتامین و اسیدهای آمینه شاخه دار ( BCAA) به برنامه تغذیه پس از فعالیت ورزشی می توانند به تعدیل رهاسازی کورتیزول کمک کنند.

بیشتر بدانید:

سیستم ایمنی و فعالیت ورزشی

سیستم ایمنی و بیش تمرینی