خوردن چربی هنگام فعالیت‌های استقامتی بر خلاف آثار منفی خوردن چربی هنگام فعالیت ورزشی استقامتی، برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که خوردن تری گلیسریدهای زنجیره متوسط (MCTs) می‌تواند برای ذخیره نگه‌داشتن ذخایر کربوهیدراتی آندوژنز (درون ‌زا) و افزایش عملکرد استقامتی مفید باشد. ادعا شده ‌است تری گلیسریدهای زنجیره متوسط می‌توانند به همان سرعت گلوکز درون‌ زا

محاسبه چربی مورد نیاز روزانه ورزشکاران استقامتی در ورزشکاران استقامتی، چربی مورد نیاز معمولاً پس‌ از تعیین کربوهیدرات و پروتئین مورد نیاز محاسبه می‌شود. کربوهیدرات‌ها سوخت اصلی ورزش‌های استقامتی به شمار می‌رود و از پروتئین‌ها نیز برای ترمیم بافت‌های عضلانی پس ‌از فعالیت‌های طولانی‌ مدت، به‌ ویژه ورزش‌هایی که در آن وزن بدن حمل می‌شود،

چربی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی ازآنجا که بدن برای تولید انرژی به چربی متکی است و انرژی مورد نیاز ورزشکاران استقامتی زیاد است، ممکن است به ‌غلط چنین تصور شود که چربی دریافتی باید اهمیت زیادی در رژیم غذایی ورزشکاران استقامتی داشته باشد. معدود مطالعاتی نشان داده‌اند تمرین‌های استقامتی باعث سازگاری‌های متابولیکی می‌شوند که بدن

زمان خوردن کربوهیدرات‌ها پیش ‌از تمرینات یا مسابقه استقامتی زمان ایده‌آل مصرف کربوهیدرات‌ها پیش‌از فعالیت ورزشی مورد شک و تردید است. توصیه قوی آن است که غذاهای پر کربوهیدرات ۲ تا ۴ ساعت مانده به فعالیت ورزشی خورده شود و در ضمن از خوردن کربوهیدرات‌ها به ‌ویژه غذاها یا نوشابه‌های با شاخص قندی زیاد مثل

مصرف کربوهیدرات هنگام فعالیت‌های استقامتی آیا ورزشکاران استقامتی باید هنگام فعالیت‌های استقامتی کربوهیدرات بخورند؟ با تخلیه ذخایر گلیکوژن بدن، عضلات تا حد بسیار زیادی به گلوکز خون به ‌عنوان سوخت به‌ ویژه پس ‌از ۲ تا ۴ ساعت فعالیت بدنی و تداومی متکی می‌شوند. برای ثابت نگه‌ داشتن گلوکز خون مورد نیاز اکسیداسیون و تداوم