طبقه بندی اختلالات خوردنی

طبقه بندی اختلالات خوردنی

اختلالات خوردنی، واژه های معمولی است که از پیوستاری (طیفی) شکل می‌گیرد که یک سر آن رفتارهای خوردنی غیر طبیعی و سر دیگرش رفتارهای خوردنی زیانبارند که به غلط برای کاهش وزن یا باقی ماندن در وزنی کمتر از وزن بدن طبیعی، استفاده میشود.

طبقه بندی اختلالات خوردنی

۱- بی اشتهایی عصبی:

یک اختلال خوردنی بالینی با امتناع فرد از حفظ وزن بدن در حد وزن طبیعی با توجه به سن و قد اش مشخص میشود (کاهش وزن بدن کمتر از ۸۵ درصد وزن مورد انتظار (وزن مطلوب)؛ یا نمی تواند در طول دوره رشد به وزن مناسبی برسد که پیامد آن وزن بدن تا ۸۵ درصد کمتر از حد لازم می باشد) فرد ترس شدیدی از افزایش وزن و چاق شدن – با وجود وزن کم – دارد و اختلال شدیدی در تصویر بدنی خود دارد.

۲- پر اشتهایی عصبی:

این اختلال خوردنی بالینی با خوردن افراطی در دوره های مکرر مشخص میشود (خوردن خارج از کنترل میزان زیادی غذا در یک دوره زمانی محدود) که پس از آن رفتارهای جبرانی برای خارج کردن این غذا از بدن نشان میدهد؛ از جمله استفراغ عمدی، استفاده نا به جا از داروهای مسهل و مدر، تنقیه یا سایر داروها، ناشتایی یا فعالیت ورزشی شدید که به طور متوسط دست ‌کم ۲ بار در هفته به مدت ۳ ماه انجام می دهد. تحت تاثیر وزن و شکل بدن خود می باشد و بی جهت خود را ارزیابی می کند.

۳- اختلال افراط در خوردن:

اختلالی است که به تازگی شناخته شده و مثل پراشتهایی عصبی است که با خوردن خارج از کنترل (افراطی) مشخص می شود. با وجود این، این اختلال با پر اشتهایی عصبی فرق می کند، زیرا افراد مبتلا به آن غذاهای زیادی را با استفاده نادرست از مسهل ها و مدر ها، از بدن خارج نمی کنند.

طبقه بندی اختلالات خوردنی

۴- اختلالات خوردنی مشخص نشده:

طبقه‌ای از اختلال خوردنی بالینی است که به تازگی به فهرست DSM-IV اضافه شده است و شرایطی را توضیح می‌دهد که برخی علائم پر اشتهایی عصبی و بی اشتهایی عصبی – ولی نه همه آنها – را با خود دارد.

1. همه نشانه های بی اشتهایی عصبی را دارد هر چند کاهش وزن بارزی دیده نمی‌شود، ولی وزن فرد در حد طبیعی است
2. همه نشانه هایی پراشتهای عصبی دیده می‌شود، اما خوردن افراطی کمتر از ۲ بار در هفته یا برای یک دوره کمتر از سه ماه فراوان دیده می‌شود.
3. فردی با وزن بدن طبیعی است که همواره بعد از خوردن مقدار کمی غذا، با رفتار نامناسب جبرانی، غذا ها را از بدن خود خارج می‌کند (برای مثال، استفراغ عمدی پس از خوردن دو کلوچه)
4. فرد که غذا را خیلی می جود و سپس تف می کند، اما بیشتر آن را قورت نمی دهد.

۵- اختلالات خوردنی تحت بالینی:

پژوهشگران به کرات از واژه اختلال خوردنی تحت بالینی برای توصیف آسیب‌شناسی خوردنی چشمگیر استفاده کرده‌اند و دغدغه های مربوط به وزن بدن در ورزشکاران و غیر ورزشکاران – هر دو – را نشان می دهد که از خود هیچ نشانه ای از آسیب شناسی روانی خاص نشان نمی دهد. یا هیچ نشانه ای از DSM-IV ویژه بی اشتهای عصبی، پر اشتهای عصبی یا EDNOS به نمایش نمی گذارند. در واقع، بسیاری از ورزشکاران علی رغم کاهش شدید انرژی دریافتی، انجام استفراغ عمدی، یا استفاده از مسهل ها و مدرها و فعالیت ورزشی افراطی که برای کاهش وزن انجام میدهند، معیارهای فنی اختلالات خوردنی را ندارند. برعکس ممکن است ورزشکاران هیچ یک از روشهای بالا را استفاده نکنند، اما همواره به اختلال خوردنی مشهودی مبتلا باشند.

طبقه بندی اختلالات خوردنی

اختلات رفتارهای خوردنی اغلب در قالب یک پیوستار (طیف) قرار می‌گیرند. در یک سر این طیف، اختلالات خوردنی بالینی بی‌اشتهایی عصبی (که با گرسنگی دادن به خود مشخص می‌شود) و پراشتهایی عصبی (که با خوردن افراطی و دفع منظم و پس از آن مشخص می‌شود) قرار دارد، این در حالی است که موارد گوناگونی تحت بالینی این اختلالات در بین این دو قرار می گیرند. توجه به این نکته مهم است که ورزشکاران خیلی کم در یکی از طبقات اختلالات خوردنی جای می گیرند. گذشته از این، آنها اغلب در زمان‌های مختلف، هم زمان علائم بیشتر از یک اختلال را به نمایش می‌گذارند.

مطالب بیشتر

• اختلالات خوردن
• بی اشتهایی عصبی و ورزشی
• پر اشتهایی عصبی
• ورزشکاران مبتلا به پرخوری عصبی
• اختلال های تغذیه ای در ورزشکاران
• ناهنجاری های تغذیه ای بر عملکرد ورزشی