تاثیر کافئین بر فعالیت ورزشی استقامتی

 تاثیر کافئین بر فعالیت ورزشی استقامتی

برخی مطالعات نشان داده اند خوردن کافئین یک ساعت پیش از شروع یک فعالیت ورزشی، غلظت های پلاسمایی FA را زیاد و عملکرد را گسترش می دهد. گسترش عملکرد با افزایش دسترسی به اسیدهای چرب توجیه می شود که به متوقف شدن متابولیسم کربوهیدرات و در نتیجه کاهش مصرف گلیکوژن می انجامد. با وجود این، نتایج مطالعاتی که آثار ارگوژنیک کافئین و نقش احتمالی اسیدهای چرب را بررسی کرده اند، ضد و نقیض است. چندین مطالعه، افزایش غلظت اسیدهای چرب را نشان داده‌اند، اما تاثیری بر اکسیداسیون چربی نداشتند. مطالعات اندکی نیز تغییر غلظت اسیدهای چرب را مشاهده کرده‌اند، اما بر عملکرد نه. سایر مطالعات، تاثیری بر متابولیسم چربی یا عملکرد مشاهده نکرده‌اند.

تاثیر کافئین بر فعالیت ورزشی استقامتی

تعداد کمی از مطالعاتی که آثار کافئین را بر عملکرد استقامتی بررسی کرده و به خوبی طراحی و اجرا شده اند، بهبود ظرفیت استقامتی را پس از خوردن کافئین به میزان ۳ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تا ۹ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن را نشان داده‌اند. در آن دسته از فعالیت های ورزشی که شدت کار در حدود ۸۵ درصد VO_2max بوده، پیشرفت‌هایی در زمان تا درماندگی به اندازه ۱۰ تا ۲۰ درصد یافت شده است. در بیشتر این مطالعات، کافئین موجب کاهش میزان درک تلاش شده است.

بنابراین، فرد با مصرف کافئین، فعالیت ورزشی یاد شده را آسان تر انجام می دهد. در برخی مطالعات (ولی نه در همه آن ها) تاثیر افزایش دهنده عملکردی کافئین با عوامل گوناگونی از جمله مقدار کافئین مصرفی، میزان آمادگی آزمودنی ها، مصرف کافئین عادی و از همه مهمتر با نوع و مدت فعالیت ورزشی ارتباط داشته است.