آثار کوآنزیم Q10 بر عملکرد ورزشی

آثار کوآنزیم Q10 بر عملکرد ورزشی

کوآنزیم Q10 یا یوبیکینون، بخش یکپارچه ای از زنجیره انتقال الکترونی میتوکندری ها است.

بنابراین، کوآنزیم Q10 نقش مهمی در فسفر دار شدن اکسایشی (فسفوریلاسیون اکسیداتیو) ایفا می کند.

در درمان بیماری قلبی عروقی، از کوآنزیم Q10 برای تقویت بازیافت پس از جراحی قلبی استفاده می شود. در بیماران مبتلا به این بیماری، مکمل سازی کوآنزیم Q10، متابولیسم اکسایشی و ظرفیت فعالیت ورزشی را گسترش می دهد. کوآنزیم Q10 همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می کند و پاکسازی رادیکال های آزاد را افزایش می دهد. سازندگان ادعا می کنند نتایج گسترش VO2max در بیماران قلبی در مورد ورزشکاران سالم و ورزیده نیز صدق می کند. گفته می شود کوآنزیم Q10، و VO2max را گسترش می دهد و بنیه و انرژی فرد را زیاد می کند.

مطالعات درباره آثار کوآنزیم Q10 بر عملکرد ورزشی

معدود مطالعاتی آثار مکمل سازی کوآنزیم Q10 در ورزشکاران را مطالعه کرده اند. هر چند بیشتر این مطالعات افزایش مقادیر پلاسمایی کوآنزیم Q10 را گزارش کرده اند، ولی هیچ تغییری در VO2max، عملکرد یا لاکتات خون در فعالیت های فوق بیشینه مشاهده نشده است. گزارش شده است خوردن ۱۲۰ میلی گرم کوآنزیم Q10 به مدت ۲۰ روز به افزایش چشمگیر غلظت های پلاسمایی کوآنزیم Q10 منجر شده است، اما غلظت عضلانی کوآنزیم Q10 تغییری نداشته است. البته، اگر مکمل سازی کوآنزیم Q10، غلظت عضلانی کوآنزیم Q10 را تغییر ندهد، نمی توان انتظار داشت آثاری بر متغیرهای وابسته به عملکرد داشته باشد.

کوآنزیم Q10 حتی می تواند آثار منفی نیز به جا گذارد. کوآنزیم Q10 احتمالآ موجب افزایش تولید رادیکال های آزاد هنگام فعالیت ورزشی خیلی شدید زمانی که یون های هیدروژنی فراوانی در سلول ها وجود دارند، می شوند. این آثار با آنچه سازندگان کوآنزیم Q10 می گویند، در تضاد است.