نقش پروتئین ها در ورزش

نقش پروتئین ها در ورزش

برای کسانی که در فعالیت های شدید حضور می‌یابند تا توده عضلانی را تحریک کنند، میزان مصرف روزانه (RDA) پروتئین ها کافی نیست. همچنین، بیان شده است که RDA پروتئین ها با نیاز ورزشکاران استقامتی خیلی ورزیده و ورزشکارانی که در تمرینات شدید شرکت می‌کنند، تناسبی ندارد. از آنجا که میزان کاتابولیسم پروتئین ها در افراد خیلی ورزیده زیاد است، لذا باید با مصرف بیشتر پروتئین آن را جبران کرد. هنگام فعالیتهای مقاومتی، میزان دفع ادراری ۳-متیل هیستیدین، پس از سه روز افزایش می یابد. ۳-متیل هیستیدین شاخصی از کاتابولیسم آکتین و میوزین عضله اسکلتی است.

نکته: *فردی که در فعالیت تمرینی با وزنه انجام می دهد برای حفظ تعادل نیتروژنی باید پروتئین مصرفی روزانه خود را تقریبا به میزان ۱.۶ تا ۱.۷ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن افزایش دهد که بیشتر از دو برابر ارزش های RDA است.

هر چند افزایش RDA پروتئین لازم است اما لزومی ندارد که با مصرف مکمل های پروتئینی به این هدف دست یافت.

اثر ورزش روی متابولیسم پروتئین هنگامی بارزتر است که مقدار پروتئین هموگلوبین و میوگلبین در ادرار افزایش یابد.

محدودیت رژیم غذایی موجب کاهش بافت قلبی و تجزیه پروتئین ها می شود. در مقابل ورزش باعث افزایش بافت قلبی و تجزیه کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها می‌شود.

شواهد نشان می‌دهد که اگر مقدار RDA بالا رود در حالی که دوره زمانی آن کمتر از شش هفته باشد، نه تنها قدرت افزایش بالا نمی رود بلکه هایپرتروفی نیز رخ نمی دهد. هرچند که هنوز ثابت نشده است که وقتی ورزشکاران برای دوره‌های طولانی مدت در حالت تعادل نیتروژن مثبت قرار دارند هیپر تروفی بیش از اندازه رخ نمی دهد.

بیشتر بخوانید: