جذب کربوهیدرات ها کربوهیدرات اصلی رژیم غذایی نشاسته است. نشاسته پلیمری گلوکزی است که عمدتاً از غلات (برای مثال گندم) و ریشه سبزیجات (برای مثال سیب زمینی) به دست می آید. دی ساکارید های ساکاروز (از شکر خیزران) که حاوی گلوکز فروکتوزند و لاکتوز از شیر که حاوی گالاکتوز و گلوکز است نیز از

  هضم چربی ها معمولاً حدود ۳۵ درصد کالری مصرفی از چربی ها تامین می شود. چربیها و کربوهیدراتها منابع اصلی تولید انرژی در بدن به شمار می روند. ارزش کالری یآی چربی ها ۹ کیلو کالری به ازای هر گرم است. بنابراین، فرد ۷۰ کیلوگرمی سالم باید روزانه ۹۰ تا ۱۰۰ گرم چربی مصرف

  هضم پروتئین ها حدود ۱۵ درصد از کالری مصرفی رژیم غذایی باید از پروتئین ها تامین شود. این مقدار در مقایسه با کربوهیدرات ها ناچیز است ، زیرا اسید آمینه ها ( منومرهای سازنده پروتئین ها ) در بدن در درجه اول برای بازسازی عضلانی استفاده می شوند تا برای تولید انرژی . پروتئین

هضم کربوهیدرات ها متخصصان تغذیه  توصیه می کنند (بنیاد تغذیه بریتانیا) حدود ۵۰ درصد کالری از کربوهیدراتها تامین شود.این مقدار شامل قندها (منو ساکاریدها و دی ساکاریدها) و کربوهیدرات های پیچیده (مانند نشاسته) می شود. بخشی از کربوهیدرات های غذایی جذب نشده فیبر نام دارد که به حفظ سلامتی دستگاه گوارشی کمک می کنند. انرژی

جذب مواد مغذی جذب کریوهیدرات ها گلوکز و گالاکتوز از طریق انتقال دهنده های غشایی (لیگاند انتقال دهنده سدیم – گلوکز۱، SGLT1) وارد انتروسیت ها می شوند. این امر مستلزم هم انتقالی سدیم است. گلوکز و گالاکتوز از انتروسیت به کمک انتقال دهنده مستقل از سدیم (انتقال دهنده گلوکز۲، GLUT2) وارد خون می شوند. فروکتوز

هضم شیمیایی غذا هضم شیمیایی غذا – هضم کربوهیدرات مهم ترین کربوهیدرات غذایی نشاسته است که پلی ساکاریدی متشکل از واحدهای گلوکز محسوب می شود. نشاسته طی چند مرحله با بزاق و آمیلازهای پانکراسی عمدتآ به دی ساکارید مالتوز متابولیزه می شود. مالتوز و سایر دی ساکاریدهای غذایی مانند ساکروز (قند شکر) و لاکتوز (قند