آسپارتات و تحقیقات انجام شده

آسپارتات و تحقیقات انجام شده

در حالی که تحقیقات اولیه، طرفدار مکمل سازی آسپارتات برای افزایش استقامت بودند، تحقیقات عمدتآ بر پایه پژوهش های حیوانی بود و آسپارتات در ترکیب با دیگر مواد مغذی مانند منیزیم و پتاسیم یا آرژنتین استفاده شده بود. این امر، نتیجه گیری را در خصوص درصد عموم سخت می‌کند، در صورتی که هر گونه تأثیر به دلیل نمک آسپارتات بود و اگر برنامه‌های کاربردی را می‌توانست برای جمعیت های انسانی ایجاد کرد، این چنین نبود (اولنی، لابرویری و دی گوبارف ۱۹۸۰ ؛ کلومبانی و همکاران ۱۹۹۹ ؛ ای بل و همکاران ۲۰۰۵).

مکمل آسپارتات و تحقیقات انجام شده

در حقیقت داده‌های انسانی در مورد عملکرد، مطلوب نبوده است. برای مثال، مطالعه دوسوکور از ۱۵ ورزشکار تمرین کرده در سال ۲۰۰۷، جهت نشان دادن هرگونه فوائد متابولیکی (حفظ گلیکوژن) یا بهبود عملکرد استقامتی در ورزشکاران تمرین کرده‌ای که یک اسید آمینه جدا شده حاوی مخلوط ۷ گرم آسپاراژن و ۷ گرم آسپارتات را قبل از رقابت در تست تمرین تا واماندگی در مقایسه با دارونما مصرف کرده بودند، شکست خورد (پاریسی و همکاران)، بنابراین، آشکار است که قبل از ارائه هرگونه پیشنهاد به ورزشکاران برای استفاده از این ماده، مطالعات انسانی با گروه‌های بزرگ نیاز است تا از یک پروتکل مکمل سازی جدا شده استفاده کنند.