شنبلیله

شنبلیله

نام دیگر: گیاه شنبلیله گرایی کام، شاخ بز

این گیاه از چه تشکیل شده است: یک گیاه دارویی گل دار سفید از خانواده ی نخود، به طور معمول برای اهداف آشپزی با برگ های خشک شده یا تازه استفاده میشود و دانه های آن به عنوان یک داروی گیاهی، ادویه و سبزی جهت معطر کردن غذا به خصوص در غذای کاری هندی استفاده می شود. ورزشکاران، شنبلیله را به خاطر توانایی بالقوه اش در کاهش خستگی تمرین و برگشت به حالت اولیه سریع، می شناسند.

چگونه عمل می کند: شواهد از مطالعات حیوانی پیشنهاد می کند که شنبلیله ممکن است، موجب پاسخ متابولیکی مطلوب در طول تمرین شود: که این عمل تکیه بر اسید های چرب به جای گلوکز است که موجب بهبود سوخت فعالیت می شود و کمک می کند تا ذخایر گلیکوژن محدود شده عضله  حفظ و شروع خستگی مرتبط با آن، برخورد با دیوار یا بانکینگ، به تاخیر بیفتد. به علاوه، به نظر می رسد شنبلیله ، به تصریح بازسازی گلیکوژن که برای برگشت به حالت اولیه پس از تمرین ضروری است،  کمک کند. از دیگر مزیت های نیروزایی، شنبلیله سرشار از ترکیبات آنتی اکسیدانی است که به عنوان  فلاونوئیدها و پلی فنول ها شناخته می شوند و ممکن است محافظت در برابر رادیکالهای آزاد آسیب زا که در طول دوره های تمرینی سنگین میتوانند به میزان سریعتر نسبت به اینکه دفاع طبیعی بدن بتواند آن را پوشش دهد، تجمع کنند و سبب آبشاری از رویداد های التهابی شده که مانع برگشت به حالت اولیه ی ورزشکاران با باشند را تقویت کنند.

مزایای عملکردی: ورزشکار ممکن است که با تأخیر افتادن خستگی در طول تمرینات و رقابت های استقامتی و همچنین بهبود برگشت به حالت اولیه سود ببرند.

میزان معمول مصرف: گیاه شنبلیله، به عنوان کپسول‌های پودر دانه، چای و دانه های پودر شده که می‌توان آن را با آب مخلوط کرد در دسترس است. میزان مصرف مناسب شنبلیله برای ورزشکاران هنوز روشن نیست. اگرچه به نظر می‌رسد میزان مصرف بر اساس وزن بدن توصیه میشود. یک مطالعه دو گرم ۴- هیدروکسی ایزو (یک ترکیب فعال جداشده از دانه های شنبلیله است) را به ازای هر کیلوگرم وزن بدن جهت کسب مزیت عملکردی مورد استفاده قرار داد ( رویی و همکاران ۲۰۰۵). همچنین شنبلیله برای اهداف سلامتی عمومی به عنوان یک تن تنتور(شربت) به میزان ۳ تا ۴ میلی لیتر و با دریافت ۳ تا ۴ بار در روز و همچنین پودر دانه بدون چربی آن به میزان ۵ تا ۳۰ گرم و دریافت  ۱ تا ۳ بار در روز استفاده شده است.

نگرانی مرتبط با سلامتی:  شنبلیله بی خطر در نظر گرفته می شود و همچنین توسط بیشتر افراد قابل تحمل است، اگرچه ورزشکاران  حساس به کاری (نوعی غذایی هندی) باید مراقب نشانه های آلرژیک که تاکنون گزارش شده اند ( به عنوان مثال، اسپاسم برونش ها، خس خس سینه و اسهال) باشند. بعلاوه، به دلیل اینکه برگها و دانه های شنبلیله  سرشار از فیبر غذایی هستند، مصرف آنها ممکن است اختلالات گوارشی همچون، اسهال و نفخ (باد معده) را ایجاد کند؛ بنابراین، استفاده پیش از مسابقه  توصیه نمیشود. شنبلیله ممکن است، رنگ و  بوی ادرار را تغییر دهد که این  تغییر، یکی از عوارض جانبی است که برای سلامتی مضر در نظر گرفته نمی‌شود.

مزایای بیشتر در ارتباط با عملکرد: یک مطالعه از مردان تمرین کرده نشان داده که ۵۰۰ میلی گرم مصرف شنبلیله به طور روزانه برای ۸ هفته به همراه یک برنامه تمرینات مقاومتی در مقایسه با تمرین کردن، به تنهایی به طور معنا داری کسب قدرت و کاهش چربی بدن را بهبود داد (پول و همکاران۲۰۱۰)