عفونت راههای تنفسی فوقانی

عفونت راههای تنفسی فوقانی

عفونت راههای تنفسی فوقانی (URTI) مانند سرفه و سرماخوردگی، عفونت های گلو و عفونت های گوش میانی از مهمترین علل مراجعه به پزشکان عمومی در سراسر جهان است. با توجه به این موضوع که افراد بزرگسال به طور متوسط در هر سال ۲ تا ۵ بار دچار سرماخوردگی می‌شوند.

تعجبی ندارد که پیامدهای اجتماعی اقتصادی این بیماری ها از نظر روزهای کاری که از دست برود و هزینه مشاوره پزشک، مراقبت و روشهای درمانی مقابله با آن قابل توجه باشد. از این رو، این بیماری ها برای تندرستی و افراد عادی نگران کننده است و در نتیجه، شناخت ارتباط بین فعالیت بدنی و خطر عفونت اهمیت زیادی دارد.

عفونت راههای تنفسی فوقانی (URTI) در ورزشکاران

نشانگان URTU (برای مثال، آبریزش، احتقان بینی و گلو درد) اغلب از سوی ورزشکاران به ویژه آنهایی که در ورزشهای استقامتی شرکت می کنند و به حجم تمرینی زیادی نیاز دارند (مثال دوندگان استقامت، شناگران رقابتی و قایقرانان) گزارش می شود. به نظر می رسد شیوه URTIپس از مسابقه اصلی یا هنگام تمرینات پر حجم، در بالاترین سطح باشد. تا پیش از ۵۰ تا ۷۰ درصد این ورزشکاران ممکن است نشانگان URTI را در دو هفته پس از مسابقه اصلی (برای مثال، دوماراتون و فوق ماراتون) گزارش کنند. افزون بر این، شیوع URTI می تواند با حجم تمرین در دوندگان استقامتی ارتباط داشته باشد. خطر URTI در دوندگان برخوردار از بالاترین حجم تمرین می تواند ۲ تا ۴ بار بیش از دوندگان برخوردار از کمترین حجم تمرین باشد. هم چنین، تمرینات ورزشی کوتاه مدت شدید با خطر زیاد URTI ارتباط دارد. برای مثال، ۴۲ درصد شناگران رقابتی نشانگان URTI  را در چهار هفته تمرین شدید نشان داده اند.

برعکس، فعالیت ورزشی ملایم با افزایش خطر URTI ارتباط ندارد و احتمالاً حساسیت به بیماری را نیز کاهش می‌دهد. برای توصیف رابطه بین حجم فعالیت ورزشی (ترکیب شدت و مدت) و حساسیت به URTI، مدل J شکل ارائه شده است، که در این‌ الگو خطر URTI بر اثر فعالیت ملایم کاهش می یابد، و با فعالیت ورزشی پیش رونده به طور فزاینده ای افزایش می یابد.

به طورکلی، هرچند بیشتر یافته ها از این الگو (برای مثال، افراط در فعالیت ورزشی مساوی است با افزایش خطر URTI) پشتیبانی می‌کنند، اما اطلاعات اندکی آشکارا از این موضوع حمایت می‌کنند که فعالیت ورزشی ملایم در بلندمدت،  خطر URTI را کاهش می دهد. تاکنون، از دیدگاه بهداشت عمومی، میزان کمینه و بهینه فعالیت ورزشی در تعدیل خطر URTI و دیگر بیماری های عفونی ناشناخته مانده است. از سوی دیگر، این اشتیاق وجود دارد که برای ورزشکاران درگیر در فعالیت ورزشی شدید روزانه، راه هایی برای کاهش آثار زیان بار فعالیت ورزشی بر ایمنی با هدف پیشگیری از بروز بیماری شناسایی شود.