ورزشکاران استقامتی

ورزشکاران استقامتی

به طور کلی، استقامت یکی از اجزای اصلی آمادگی بدنی است. به همین دلیل، بیشتر ورزشکاران استقامتی برای اجرای رشته ورزشی مربوطه شان، باید حد بالایی از استقامت عضلانی و قلبی – عروقی را داشته باشند. استقامت عضلانی، توانایی یک عضله با گروهی از عضلات است تا بتواند بدون خستگی نیرو را در دفعات زیاد گسترش داده یا حفظ کنند. آمادگی قلبی – عروقی، توانایی دستگاه های قلبی – عروقی و تنفسی است تا بتواند خون و اکسیژن را به عضلات فعال برساند تا آنها به نوبه خود بتوانند فعالیت های ورزشی تداومی را انجام دهند. به بیان دیگر، فردی که آمادگی قلبی – عروقی خوبی داشته باشد در مقایسه با شخصی که آمادگی قلبی – عروقی ضعیفی دارد، خواهد توانست فعالیت شدیدتر را برای یک دوره زمانی طولانی تر انجام دهد.

به این ترتیب، آشکار می شود استقامت برای همه ورزشکاران حتی آنهایی که در ورزش هایی درگیر هستند که لازمه ی آنها انجام فعالیت بی هوازی شدید تناوبی و تکرار آنها در یک دوره زمانی یک ساعته یا بیشتر است، مهم می باشد. با وجود این، تلقی ما از ورزشکاران استقامتی ورزشکارانی هستند که در فعالیت های شرکت می کنند که فعالیت ورزشی تداومی آنها بین ۳۰ دقیقه تا ۴ ساعت به درازا می انجامد.

ورزشکاران فوق استقامتی زیر گروهی از ورزشکاران استقامتی هستند که جلسات تمرینی فوق العاده طولانی آنها شامل فعالیتی تداومی است که بیشتر از ۴ ساعت طول می کشد. به دلیل ماهیت طولانی و تداومی رشته ورزشی آنها، ورزشکاران استقامتی، کالری بسیار زیادی را نه تنها هنگام مسابقه، بلکه همچنین در تمرین های آمادگی شان هزینه می کنند. برای مثال، هزینه های انرژی ۶۰۰۰ تا ۸۰۰۰ کالری در روز برای ورزشکاران فوق استقامتی غیر عادی نیست. این شرایط موجب می شود تا ذخایر انرژی آنها به شدت کاهش یابد که بلافاصله پس از جلسات تمرینی روزانه باید جبران شوند. به همین دلیل، رژیم غذایی ورزشکاران استقامتی نه تنها یک عامل کلیدی برای موفقیت ورزشی آنها، بلکه عامل مهمی برای به خطر نیفتادن سلامتی عمومی آنهاست. عدم دریافت مواد غذایی کافی می تواند خیلی سریع سبب خستگی مزمن، دهیدراتاسیون، افزایش خطر بیماری (برای مثال، عفونت راههایی تنفسی فوقانی) و آسیب دیدگی و نیز تحلیل رفتن عضلات در آنها شود.