جذب کربوهیدرات ها

جذب کربوهیدرات ها

کربوهیدرات اصلی رژیم غذایی نشاسته است. نشاسته پلیمری گلوکزی است که عمدتاً از غلات (برای مثال گندم) و ریشه سبزیجات (برای مثال سیب زمینی) به دست می آید. دی ساکارید های ساکاروز (از شکر خیزران) که حاوی گلوکز فروکتوزند و لاکتوز از شیر که حاوی گالاکتوز و گلوکز است نیز از اجزای اصلی رژیم غذایی محسوب می‌شوند. سایر مونوساکارید های موجود در میوه ها مثل گلوکز و فروکتوز نیز در رژیم غذایی وجود دارند. قندها به صورت مونوساکارید جذب می شوند. مرحله آخر هیدرولیز دی ساکارید ها در غشای مرزی مسواکی روده کوچک انجام میشود. پرزهای کوچک روده کوچک از سلول های اپی تلیال پوشانده اند که هر کدام غشاهای لومینال بسیار چین خورده ای دارند. این چین خوردگی ها را پرزچه (میکروویلی) و در مرز شبه مسواکی اپی تلیوم روده مشخص اند و هدفشان به حداکثر رساندن ناحیه سطحی در دسترس برای جذب مواد مغذی است. هیدرولیز نهایی کربوهیدرات ها به مونوساکاریدها با انتقال فرآورده های منو ساکاریدی به انتروسیت ها همراه است.

برداشت روده ای گلوکز و گالاکتوز به هم انتقالی سدیم و آب نیاز دارد که با لیگاند انتقال دهنده گلوکز- سدیم (SGLTI) انجام می شود. شیب سدیم از میان غشای سلول از طریق عمل Na⁺ / K⁺ – ATPase ، وابسته به انرژی (پمپ سدیم) حفظ می شود. بنابراین، انتقال لومینالی گلوکز و گالاکتوز از طریق انتقال فعال ثانویه انجام می شود. این موضوع امکان انتشار تسهیل شده گلوکز و گالاکتوز را از ناحیه کم غلظت ( لوله روده) به ناحیه پر غلظت ( سیتوپلاسم انتروسیت ) میسر می سازد. سپس، گلوکز و گالاکتوز، انتروسیت را از طریق انتقال دهنده گلوکز مستقل از سدیم (GLUT2 ) ترک می کنند به (موازات شیب غلظت شان)  و وارد جریان خون باب می‌شوند.

فروکتوز در درجه اول از هیدرولیز ساکاروز به سکوراز در غشای مرزی شبه مسواکی به دست می آید و با انتقال دهنده گلوکز مستقل از سدیم تسهیلی (GlUT5) منتقل می‌شود که در هر دو سوی رأسی و قاعده ای وجود دارد. GLUT5 مستقل از انرژی است و میل ترکیبی کمی با گلوکز دارد. همچنین، مثل گلوکز و گالاکتوز با GLUT2 از میان غشای پایه به درون خون منتقل می شود. سپس این قندها را سیاهرگ باب کبدی به کبد منتقل می کند.