تاثیر مصرف فسفر و عملکرد ورزشی

تاثیر مصرف فسفر و عملکرد ورزشی

بدن حاوی ۸۵۰ گرم فسفر است (به شکل نمک های فسفات) که ۸۵ درصد آن در استخوان ها وجود دارد. به جز داشتن عملکرد ساختاری در استخوان و دندان، فسفر جزیی از اسیدهای نوکلئیک و غشاهای سلولی است. فسفر جزیی از فسفات های پر انرژی (ATP و PC_r) است. بنابراین نقش مهمی در متابولیسم انرژی دارد.

مطالعات، نتایج متفاوتی گزارش کرده اند. یکی از مطالعات اولیه، زمانی که ۸ دوچرخه سوار، ۴ گرم فسفات سدیم در روز برای ۳ روز خوردند، افزایش VO_2max و کاهش غلظت لاکتات را درباره کار زیر بیشینه ای مشاهده کرد.

یافته های مشابهی از سوی ۳ مطالعه دیگر گزارش شد که در آنها آزمودنی ها ۳٫۶ تا ۴ گرم فسفات سدیم یا فسفات سدبم تری بیسیک خورده بودند که پیشرفت های در دوی ۵ مایل و عملکرد تایم تریل ۴۰ کیلومتری گزارش کردند. با وجود این مطالعاتی نیز عدم تفاوت در VO_2max ، عملکرد یا غلظت لاکتات را گزارش کرده اند.

تاثیر مصرف فسفر و عملکرد ورزشی

همسو نبودن این یافته ها می تواند با اختلاف در پروتکل های تجربی (مقدار فسفر مصرف شده، زمان خوردن، نوع آزمودنی ها، نوع فعالیت ورزشی و …) ارتباط داشته باشد. همچنین، بیشتر این اطلاعات، تعداد آزمودنی های بسیار کمی را استفاده کرده اند که می تواند موجب تغییرات نسبتآ ناچیزی در عملکرد ورزشی شود که شناسایی آن دشوار است. در حال حاضر، شواهد علمی ناچیزی نشان می دهند که بارگیری فسفات می تواند عملکرد ورزشی را گسترش دهد. بنابراین، پیش از آنکه با اطمینان بتوان فسفات را به عنوان یک عامل ارگوژنیک معرفی کرد، باید مطالعات بیشتری انجام شود.