روغن ماهی

روغن ماهی منبع طبیعی اسیدهای چرب امگا ۳ زنجیره بلند از جمله اسید دکوساهگزانوئیک اسید(DHA) و ایکوساپنتانوئیک اسید(EPA) است. پژوهشگری نشان داده است افزایش پاره‌ای از PUFA در فسفولیپیدهای غشای ارتروسیت ها ( گلبول های قرمز خون)، سیالیت غشا را گسترش و تغییر شکل پذیری (انعطاف پذیری) گلبول های قرمز خون را افزایش می دهد که پیامد آن گسترش تامین اکسیژن محیطی است. آنها مطالعه ای را انجام داده اند که ۱۴ آزمودنی مرد به دو گروه تقسیم شده اند. گروهی رژیم غذایی طبیعی و گروه دیگر یک رژیم غذایی غنی از روغن ماهی را برای شش هفته دریافت کرده‌اند. از اسیدهای چرب امگا ۳ در غشاهای اریتروسیت ها افزایش داشته، اما باعث تغییری در تغییر شکل پذیری گلبولهای قرمز خون در شرایط استراحتی نشده است. هنگام فعالیت ورزشی کم فشار، تغییر شکل پذیری گلبول های قرمز خون با خوردن روغن ماهی، کمتر کاهش داشته است.

آیا تغذیه روغن ماهی بر عملکرد ورزشی تاثیر دارد ؟

پژوهشگرانی، آثار تغذیه روغن ماهی و تمرینهای ورزشی را در ۳۲ مرد غیرفعال مطالعه و دریافتند فعالیت ورزشی به افزایش VO ²max منجر می شود، در حالی که مکمل سازی روغن ماهی تأثیری نداشته است. در پژوهش دیگری، دوچرخه‌سواران ورزیده به مدت سه هفته از دارونما یا روغن ماهی استفاده کرده اند. روغن ماهی سبب تغییر ویژگی های گلبول های قرمز خون نشده و تاثیری بر VO ²max ، حداکثر بازده توانی یا عملکرد تایم تریل نداشته است.

تمرین های بدنی باعث گسترش تغییر شکل پذیری  گلبول های قرمز خون و تغییرات در ترکیب اسیدهای  چرب غشاها به سوی درصد اسیدهای چرب غیر اشباع زیادتر می شود، به طوریکه سیالیت شرایط استراحتی غشا می تواند با تمرین های بدنی مخفی بماند. افزایش سالیت غشا به ویژه زمانی مهم است که برداشت اکسیژن محدود باشد مانند هنگام فعالیت ورزشی در شرایط هیپوکسی. با وجود این ، پیامد های فیزیولوژیکی PUFA هنوز جنبه فرضیه دارد و لازم است مطالعات بیشتری انجام شود تا آثار احتمالی تغییرات خون شناسی هنگام فعالیت ورزشی ارزیابی شود.