معیار های ورزشکار خردسال و نوجوان برای استفاده از مکمل های رژیمی

معیار های ورزشکار خردسال و نوجوان برای استفاده از مکمل های رژیمی

اگر یک ورزشکار قصد مصرف یک مکمل رژیمی را دارد، والدین و مربیان باید با ویتامین ها، مواد معدنی، جایگزین کننده های کالری، پودرهای پروتئینی و روغن ماهی راحت باشند. این ها مکمل هایی هستند که می توانند به ورزشکاران در حصول برخی از دستورالعمل های تغذیه ای ذکر شده در بالا کمک می کنند. با این حال، اگر ورزشکار به دنبال مکمل های پیشرفته تر حاوی کراتین، بتا ـ آلانین، اسید های آمینه، گیاهان دارویی، کافئین، پیش ساز هورمون ها یا دیگر مواد می گردد، احتیاط ضروری است. کالج آمریکایی پزشکی ورزشی(ACSM )، به صراحت توصیه کرده است که هر فرد جوانتر از ۱۸ سال، نباید کراتین را به دلیل عوارض جانبی احتمالی شناخته نشده در جوانان، مصرف کند. با وجود این توصیه، گزارش می شود که ۵ ـ ۸% از تمامی افراد ۱۰ ـ ۱۸ سال استفاده از کراتین را گزارش کرده اند( نمت و الیاکیم ۲۰۰۹ ). با توجه به در نظر گرفتن این امر، معیار های زیر ممکن است به پدر و مادر ها، مربیان و ورزشکاران جوان در درک زمانی که شروع این مکمل با برخی از محصولات پیشرفته آن می تواند مناسب باشد،کمک می کند. پیش از انجام این کار، نیاز های غذایی از طریق مواد غذایی باید براورده شود و ورزشکار باید به طور معمول، پنج دستور العمل ذکر شده قبلی را تمرین کند.

معیار های ورزشکار خردسال و نوجوان برای استفاده از مکمل های رژیمی

۱ـ ورزشکار یک پایه و اساس غذایی جامد داشته، به طور مداوم اصول تغذیه ورزشی مصرف از جمله، مصرف کالری کافی، زمانبندی تغذیه ای، مصرف رژیم غذایی متعادل و متنوع، مصرف مایعات و الکترولیت کافی و سوخت رسانی مناسب را تمرین می کند.

۲ـ ورزشکار به طور کامل دوران پیش از بلوغ را طی کرده، به نزدیکی اواخر نوجوانی رسیده باشد.

۳ـ ورزشکار برای ۲ سال پیاپی به طور مداوم تمرین داشته، از یک برنامه تمرینی مقاومتی یا برنامه تمرینی استقامتی ساختاربندی استفاده کرده باشد.

معیار دوم این است که ورزشکار به طور کامل، دوران پیش از بلوغ را طی و به نزدیکی اواخر نوجوانی رسیده باشد. همان گونه که پیش از این ذکر شد، سطوح مطلوب هورمون های آنابولیکی مانند، تستوسترون قبل از این که یک ورزشکار بتواند حداکثر پتانسیل عملکردی خود را تحقق ببخشد، نیاز می باشد. بیشتر مکمل های رژیمی، کمک کردن به ورزشکاران در طول تمرینات را بوسیله توانمند ساختن آن ها در کار کردن با شدت بالاتر، تاخیر در بروز خستگی یا بهبود ریکاوری را هدف قرار می دهند؛ در نتیجه، بیشتر ورزشکارانی که به بلوغ کامل می رسند، بهبود قابل توجه ای را کسب خواهند کرد و بدن آن ها می تواند به برنامه تمرینی مطلوب پاسخ  دهد. در ابتدا، ورزشکار باید به خودی خود به گونه ای مثبت به برنامه تمرینی پاسخ دهد و مکمل رژیمی ضروری نیست. اگر چنین نشد، ممکن است به والدین و مربیان توصیه شود تا به جای روی آوردن به مکمل های رژیمی با یک متخصص در قدرت و آمادگی، برای توسعه مطلوب برنامه تمرینی مشورت کنند. بیشتر مکمل های رژیمی، تنها فوائد متوسطی را در دامنه بهبود ۱۵ـ ۳% فراهم می کنند؛ که اکثرا منجر به بهبود ۵ـ ۳% می شوند. تمامی ورزشکاران، یک سقف ژنتیکی دارند که بهبود بیشتر از آن قابل دستیابی نمی باشد. این سقف ژنتیکی در بین ( +۱۵ ـ ۱۰ ) سال، قابل دستیابی است و بهبود در عملکرد ورزشکاران بسیار خوب تمرین کرده کمتر می شود؛ درنتیجه، ورزشکاران ممکن است از مکمل های رژیمی زمانی که به نظر می رسد آن ها بیشترین بهبود را از تمرین حاصل کرده و پیشرفت در عملکرد کم و رسیدن به آن سخت تر شده است، سود بیشتری ببرند.

این معیار ها می توانند به والدین، مربیان و ورزشکاران در تصمیم گیری در این مورد کمک کنند که چه زمان و کدام مکمل را در نظر بگیرند.