خستگی عضلانی

خستگی عضلانی

واژه خستگی برای بیان احساس کلی خستگی به همراه کاهش در عملکرد عضلانی به کار می رود. خستگی عضلانی حاصل عوامل متعددی است. مثلآ خستگی عضلانی در تمرینات کوتاه مدت بیشینه، ناشی از افزایش میزان اسید لاکتیک عضله و همزمان با آن افزایش چشمگیری در تراکم ₊H در عضله تمرین کرده است. این شرایط بی هوازی می تواند تغییرات بین سلولی فاحشی را در عضلات بوجود آورد. این تغییرات ممکن است شامل مداخله در سازوکار انقباضی، تخلیه ذخیره فسفات های پر انرژی، اختلال در روند انتقال انرژی از طریق گلیکولیز بر اثر کاهش فعالیت آنزیم های کلیدی و عدم تعادل یونی باشد. البته هر گونه تغییر در توزیع ₊₊Ca می تواند عملکرد عضلانی را مختل کند. این موضوع می تواند سبب خستگی شود، حتی اگر تکانش های عصبی به بمباران تا ادامه دهند.

علاوه بر این خستگی عضلانی ممکن است مربوط به فقدان گلیکوژن، کراتین فسفات، آدنوزین تری فسفات یا اکسیرن و احتمالآ اختلال در کارتوبول های T و شبکه سارکوپلاسمیک باشد. اختلال در اثر متقابل اکتین و میوزین، اختلال در توزیع مجدد یون های کلسیم در شبکه سارکوپلاسمیک می توانند در خستگی نقش داشته باشند. بنابرین، روند فعال شدن کلسیم در سیستم اکتین و میوزین در برخی شرایط می تواند عامل بروز خستگی باشد.

هر چند که فقدان گلیکوژن، اکسیژن، کراتین فسفات و یا ATP همیشه عامل تعیین کننده برای بروز خستگی نخواهد بود، زیرا یک عضله خسته را می توان با کمک فعال کننده شیمیایی (۱% کلرور پتاسیم) مجددآ تا بالاترین سطح پیش از خستگی به حالت انقباض در آورد.

معمولآ دلایل خستگی و محل بروز خستگی در موارد زیر بیان می شود:

• دستگاه انرژی
• تجمع فرآورده های جانبی متابولیسم
• سیستم عصبی (دستگاه عصبی مرکزی، عصب حرکتی و اتصال عصب و عضله)
• اختلال در مکانیزم انقباضی تار عضلانی (سازوکار انقباض).

با وجود این هیچ یک از موارد فوق به تنهایی نمی تواند بیانگر تمامی جنبه های خستگی باشد. خستگی ممکن است ناشی از فشارهای محیطی نیز باشد که هموستاز بدن را تغییر می دهد.