مطالعات انجام ‌شده در زمینه آغوز

مطالعات انجام ‌شده در زمینه آغوز

برای سلامتی کلی ورزشکاران و همچنین ترکیبات افزایش دهنده رشد و ضد بیماری است که تصور می شود، سرعت زمان برگشت به حالت اولیه در طول دوره های شدید تمرین و مسابقه را تسهیل می کند. حدود ۱۵۰گرم در لیتر آغوز (BC) محتوی ۳-۴ برابر پروتئین بیشتر، نسبت به شیر گاو معمولی و بدون لاکتوز است.

بخش عمده‌ای از پژوهش حاضر که تاثیر عملکرد آغوز را ارزیابی کرده، نتایج متفاوتی را ایجاد کرده ‌است. یک مطالعه دوسوکور، کنترل ‌شده با دارونما، در اثبات اثر این ماده بر خون یا سطوح ایمونوگلوبین بزاقی بعد از پروتکل ۴ هفته‌ای مصرف مکمل روزانه در ترکیب ۲۵ گرم از آغوز کم ‌پروتئین شکست خورد؛ با این‌ حال، در مقایسه با گروه دارونما با کالری یکسان، بروز علائم دستگاه تنفسی فوقانی توسط شناگران نخبه با کاهش حدود ۳۶ درصد، گزارش شد (کورتکس و همکاران ۲۰۱۰).

در مقابل، پیش ‌از آن یک مطالعه ‌ای دوسوکور، کنترل ‌شده با دارونما در مردان و زنان ورزشکار بزرگسال نشان داد که مصرف به میزان ۲۰ گرم آغوز در طول ۲ هفته تمرین، افزایش معناداری در IGF-1 سرم و IgA بزاقی ایجاد کرد (مرو و همکاران ۲۰۰۲).

مطالعات انجام ‌شده در زمینه آغوز

علاوه‌ براین، مصرف میزان پایین ‌تر (۱۰ گرم در روز) آغوز بیش ‌از ۱۰ هفته در دوچرخه ‌سواران حرفه‌ای هنگام مقایسه با گروه دارونما، نه ‌تنها بروز علائم دستگاه تنفسی فوقانی را کاهش داد، بلکه بهبود معناداری را در عملکرد تایم تریل ۴۰ کیلومتری بعد از به اتمام رساندن جلسه‌ای تمرینی با شدت بالا را به‌ همراه داشت (شینگ و همکاران ۲۰۰۶). محققان بخشی از این نتایج را به سطح تغییرات مطلوب قابل ‌توجه در غلظت چندین آنتی‌بادی (پادتن) نسبت داده‌اند. آشکار است که اثرات عملکردی آغوز، احتمالاً چند وجهی هستند، به این معنی که بهبود کوچکی در چندین متغیر را در مقابل بهبود مؤثر در یک متغیر را جهت مزایای بالقوه مرتبط با مصرف مکمل دارد. مطالعات آینده، باید بر اثر پروتکل مکملی استاندارد شده (به ‌عنوان مثال، در دوز و مدت ‌زمان یا طول دوره) بر مکانیسم‌های فعال مطرح‌ شده، عملکرد ورزشکاران در یک نوع پروتکل تمرین متمرکز شوند.