ذخیره شدن گلوکز

ذخیره شدن گلوکز

رژیم های غذایی پرکربوهیدرات این امکان را به وجود می‌آورند تا مقدار زیادی گلوکز و سایر مونوساکارید ها از خون برداشته شوند. مقداری از این گلوکز برداشتی بلافاصله استفاده می شود، اما مقداری از آن برای استفاده ی بعدی ذخیره میشود.

ذخیره شدن گلوکز

پس از خوردن یک وعده یا میان وعده غذایی پرکربوهیدرات، مقدار گلوکز خون افزایش می یابد و رهایش انسولین تحریک‌ می شود. انسولین، برداشت گلوکز توسط سلولهای عضله و کبد را تسهیل می‌کند. انسولین همچنین تبدیل گلوکز اضافی به گلیکوژن را در عضلات و کبد امکان پذیر می سازد.

سرنوشت گلوکزی که استفاده نمی شود چیست ؟؟

اگر کالری زیادی مصرف شود، خواه از کربوهیدرات یا از مواد غذایی دیگر – کالری های اضافی به صورت چربی ذخیره می شوند. مقدار ذخیره سازی کربوهیدرات به صورت گلیکوژن در کبد و عضلات محدود است، اما این حقیقت قابل کتمان نیست که ورزشکاران تمرین کرده (ورزیده) دو برابر بیشتر از ورزشکاران تمرین نکرده (غیر ورزیده) می توانند گلیکوژن ذخیره کنند. از آنجا که بخش زیادی از کربوهیدرات هنگام تمرین های ورزشی استفاده می‌شوند، بنابراین ورزشکارانی که به سختی تمرین می کنند، باید رژیم های غذایی پرکربوهیدرات بخورند. با این همه، کل کالری دریافتی باید با مقدار کالری هایی که ورزشکار برای فعالیت ورزشی هزینه می کند، برابر باشد.