تحقیقات انجام شده در زمینه گلوتاتیون

تحقیقات انجام شده در زمینه گلوتاتیون

به دلیل اینکه گلوتاتیون در سراسر دستگاه گوارش به خوبی جذب نمی شود، افزایش سطوح در گردش آن توسط مصرف مکمل مستقیم، عملاً غیر ممکن است. حتی در یک مطالعه تجویز خوراکی گلوتاتیون حاد با میزان مصرف بالا (۳ گرم) جهت تأثیر بر سطوح در گردش شکست خورد (ویتسکی و همکاران ۱۹۹۲).

تحقیقات متمرکز بر مصرف مکمل خوراکی گلوتاتیون، عملا وجود ندارد. در عوض، بخش عمده‌ای از تحقیقات بر تزریق درون وریدی گلوتاتیون یا مصرف خوراکی پیش‌ساز ها و مشتقات گلوتاتیون همچون، ان – استیل سیستئین، ال – سیستین و ال – گلوتامیک اسید  تمرکز داشته اند.

تحقیقات انجام شده در زمینه گلوتاتیون

برای مثال، در یک مطالعه موردی مربوط به ورزشکاران استقامتی تمرین کرده‌ی ۶۱ ساله در سال ۲۰۰۳، چهار دوز جداگانه درون وریدی ۱۰۰۰ میلی گرم گلوتاتیون در طول ۳۶ روز، موجب پیشرفت و بهبود معناداری در زمان تایم تریل ۱۸.۴ مایلی (۲۹.۶ کیلومتری) شد؛ نتیجه نهایی، یک بهبود پنج دقیقه‌ای یا افزایش ۷.۲ درصدی عملکرد بود (میسنر). در مورد مصرف مکمل به روش خوراکی، دو مطالعه دوسوکور، کنترل شده با دارو نمای جداگانه دریافتند که در طول تمرینات مقاومتی با شدت بالا و تمرینات دویدن، مصرف روزانه سیستین (۷۰۰ میلی گرم)، دی پپتید سیستین و تانین (یک پیش ساز گلوتامات) (۲۸۰ میلی گرم)، در طول ۱۰ تا ۱۴ روز در مقایسه با دارونما، اثر محافظتی معناداری بر فعالیت سلول‌های کشنده طبیعی و کمک به کاهش بروز عفونت در ورزشکاران حرفه ای ایجاد کرد (کآوادا و همکاران ۲۰۱۰ ، موراکامی و همکاران ۲۰۰۹ ). هم سیستین و هم گلوتامات، نقش کلیدی در تشکیل گلوتاتیون بازی می کنند. درحالی که آشکار است حفظ سطوح مطلوب گلوتاتیون برای سلامت و عملکرد یک ورزشکار مهم است، شواهد کافی برای استفاده از مصرف مکمل خوراکی وجود ندارد، به ویژه زمانی که به صورت تنها مصرف شده باشند.