هضم کربوهیدرات ها

هضم کربوهیدرات ها

متخصصان تغذیه  توصیه می کنند (بنیاد تغذیه بریتانیا) حدود ۵۰ درصد کالری از کربوهیدراتها تامین شود.این مقدار شامل قندها (منو ساکاریدها و دی ساکاریدها) و کربوهیدرات های پیچیده (مانند نشاسته) می شود. بخشی از کربوهیدرات های غذایی جذب نشده فیبر نام دارد که به حفظ سلامتی دستگاه گوارشی کمک می کنند. انرژی غذایی مورد نیاز روزانه فردی ۷۰ کیلوگرمی و سالم با فعالیت متوسطه تقریباً ۲۵۰۰ کیلوکالری است که در حدود ۱۲۵۰ کیلو کالری کیلو کالری آن باید از کربوهیدراتها تامین شود.ارزش کالریای کربوهیدرات ها حدود ۴ کیلو کالری در هر گرم است. بنابراین یک فرد ۷۰ کیلوگرمی باید روزانه ۳۱۳ گرم کربوهیدرات بخورد.

کربوهیدرات ها به شکل قندهای مونوساکاریدی در روده کوچک جذب می شوند .بنابراین کربوهیدرات های پیچیده مانند نشاسته باید بر اثر عمل چند روش شیمیایی هضم شوند.

سه نوع آنزیم هضمی اصلی وجود دارد :

اولین آنزیم آمیلاز بزاقی است که در سلولهای غدد بناگوشی ترشح میشود. هنگام جویدن آمیلاز بزاقی با غذاهایی که وارد دهان میشود مخلوط می گردد و عمل آن با pH خنثی و ترشحات بزاقی تسهیل می‌شود. آمیلاز بزاقی تبدیل پلی ساکاریدهای مانند نشاسته را به مالتوز (دی ساکارید)، مالتروتریوز ( تری ساکاراید)، و دکسترین های محدود به a (پلی ساکاریدها) کاتالیز می کند. درباره اینکه آیا حجم قابل توجهی از هضم کربوهیدرات ها با آمیلاز انجام می شود اختلاف نظر وجود دارد، زیرا غذای خورده به سرعت بلعیده و وارد محیط اسیدی معده میشود. با وجود این ممکن است بخش زیادی از تکه های غذایی که وارد معده می شود از این محیط اسیدی در امان بماند و آمیلاز بزاقی مدت زمان بیشتری بر آنها عمل می کند.

دومین آنزیمی که در هضم کربوهیدرات‌ها درگیر می‌شود آمیلاز پانکراسی است. این آنزیم بخش مکمل ترشح قلیایی پانکراس است که به خنثی سازی کیموس اسیدی معده کمک می کند. بنابراین، محیطی با pH خنثی برای عمل آمیلاز پانکراسی تامین میشود و همان فرآورده های گوارشی را تولید می کند که آمیلاز بزاق ای تولید می کند.

سومین دسته آنزیم هایی که در هضم کربوهیدرات ها مونوساکاریدها درگیر می شود دی ساکارایدازهای مرزی شبه مسواکی است. آنها پروتئین های وابسته به غشای پلاسمایی خیلی چین خورده ای از سلول ها در روده کوچک اند که در واقع مونوساکارید ها را جذب میکنند.

فراورده های هضم کربوهیدرات با آمیلاز به اتفاق ساکاروز و لاکتوز قبل از آنکه های در سلول های روده کوچک جذب شوند، به مونوساکاریدهای گلوکز، فروکتوز و گالاکتوز تجزیه می شوند.