گرما زدگی فعالیتی

گرما زدگی فعالیتی

برخلاف واماندگی گرمایی که در آن تخلیه حجم باعث خستگی مفرط و ناتوانی در ادامه فعالیت ورزشی می شود، گرمازدگی یکی از معدود بیماری هایی است که می تواند زندگی یک ورزشکار سالم را جدآ تهدید کند. دمای مقعدی بیش تر از ۳۹ درجه سانتی گراد و افزایش آنزیم های سرمی که حاکی از آسیب  سلولی اند ویژگی های مشخصی می باشند که واماندگی گرمایی را از گرمازدگی فعالیتی شدیدتر و تهدید کننده زندگی متمایر می کند. این اختلال همراه با نشانه های زیر می باشد:

• افزایش دمای داخلی بدن که بیش از ۴۰ درجه سانتی گراد می رسد
• توقف عرق ریزی
• پوست گرم و خشک
• تنفس تند و نبض شدید
• معمولآ فشار خون بالا
• گیجی و از دست دادن هوشیاری

گرما زدگی فعالیتی به مراقبت های پزشکی فوری نیاز دارد. اگر گرمازدگی درمان نشود منجر به مرگ می شود.

در واماندگی گرمایی خنک کنندگی ذاتی بدن هنوز وجود دارد یا به هنگام شدت واماندگی گرمایی دچار نوسان می شود، ولی در گرمازدگی خنک کنندگی ذاتی بدن از بین می رود. ورزشکار پوست داغ و خشکی دارد. دیگر ویژگی متمایز گرمازدگی عبارت است از رفتار عجیب و غریب غیر عادی که از سوی فرد گرفتار به نمایش گذاشته می شود. فردی که گرما زدگی فعالیتی دارد ممکن است به دلیل از دست دادن توان ذهنی خود جهت یابی اش از بین برود و در موارد شدید ممکن است وارو اغما شود.

وقوع مرگ با میزان آسیب بافت های دستگاه های گوناگون با دمای عمقی مرکزی بیمار در نقطه کولاپس و زمان سپری شده بین کولاپس بیمار و شروع خنک کنندگی ارتباط نزدیکی دارد. اگر درمان خنک کنندگی به سرعت آغاز شود، خطر مرگ یا معلولیت تا حد زیادی کاهش می یابد. روش خنک کنندگی نیز شتاب بازیافت بیمار گرمازدگی را تحت الشعاع قرار می دهد.

هدف اصلی درمان خنک کنندگی عبارت است از کاستن دمای عمقی بدن تا حدی که دیگر خطری متوجه زندگی فرد بیمار نباشد (۳۷ درجه سانتی گراد).

برای کاهش دمای مرکزی بدن روش های خنک کنندگی زیادی استفاده شده اند که عبارتند از:

قرار دادن کیسه های یخ در نواحی کشاله ران، زیر بغل ها و گردن و پوشاندن بدن با کیسه های یخ، باد زدن و پاشیدن آب گرم و سرد به بیمار فرو بردن بیمار در آب یخ یا آب سرد.

برخی عنوان کرده اند فرو رفتن یا حمام کردن بیمار در آب یخ یا آب سرد ممکن است به تولید حرارت در بدن فرد بیمار در اثر لرزیدن منجر شود یا باعث تنگی رگ های خونی محیطی شود که می تواند امکان خنک شدن را میسر نسازد.

به علاوه حمام های آب یخ یا آب سرد ممکن است درمان تخصصی را (برای مثال دفیبرپلاسیون قلبی) به تاخیر اندازد یا بالقوه باعث شرایط غیر بهداشتی (برای مثال استفراغ یا اسهال در آب) شود.

پژوهشگران گزارش کرده اند، این قبیل رخدادها در گرما زدگی وجود ندارد یا بسیار ناچیزند. مشاهده شده است که خنک کنندگی سریع ناشی از فرو بردن بیمار در آب سرد موثرترین تکنیک خنک کنندگی است.

کسانی که قبلآ از این تکنیک استفاده کرده اند، جملگی به فواید آن اشاره کرده اند در حالی که هیچ کدام درباره مشکلات فوق الذکر چیزی گزارش نکرده اند.

گرمازدگی به علت ناتوانی مکانیزم های تنظیم دما به وجود می آید.

تولید گرمای بدن در هنگام تمرین به شدت تمرین و وزن بدن بستگی دارد. بنابراین در یک تمرین یکسان و در شرایط گرمای مشابه، ورزشکاران سنگین تر بیش تر در معرض خطر گرما زدگی قرار دارند.

گرمازدگی ورزشکاران مشکلی نیست که فقط با تمرینات شدید و طولانی به وجود آید.

کاهش فعالیت ورزشکار در شرایط خطرناک محیطی، برنامه ریزی تمرینات و مسابقات در صبح زود و یا در شب از فشار گرمایی شدید جلوگیری می کند.

مایعات باید به آسانی در دسترس باشد و ورزشکاران باید تا آن جایی که می توانند از آن بنوشند. در هوای گرم ورزشکار باید پس از هر ۱۰ تا ۲۰ دقیقه برای نوشیدن مایعات توقف کنند. پوشیدن لباس مناسب نیز یکی از موارد مهم برای جلوگیری از افزایش دمای بدن است.