مشکلات تنفسی هنگام فعالیت بدنی

مشکلات تنفسی هنگام فعالیت بدنی

مشکلات بدنی که در خلال ورزش بروز می کند، شامل تنگی نفس، پر تهویه ای و انجام مانور و السالوا است. علاوه بر این، برخی محدودیت های تنفسی در نحوه اجرای مهارت دوندگان برجسته استقامتی مشاهده شده است. این دوندگان نمی توانند به طور موثری تهویه انجام دهند، تا از کاهش فشار سهمی اکسیژن خون شریانی که به کاهش اشباع هموگلوبین منجر می شود، جلوگیری کنند.

در ورزش های سنگین بیش از ۱۵ درصد کل اکسیژن مصرفی بدن توسط عضلات تنفسی مصرف می شود. معمولآ تهویه ریوی حتی هنگام حداکثر فعالیت عامل محدود کننده اجرای فعالیت نیست. البته ممکن است در برخی از ورزشکاران برجسته سبب محدودیت اجرای فعالیت شود. ساختار و ویژگی عضلات تنفسی طوری است که به هنگام اجرای فعالیت های ورزشی دراز مدت دیرتر از عضلات دست ها و پاها خسته می شوند.

مقاومت مجاری تنفسی و انتشار گاز، معمولآ در افراد عادی و تندرست اجرای فعالیت را محدود نمی کند. دستگاه تنفسی در افراد مبتلا به عارضه یا اختلالات تنفسی ناشی از انسداد مجاری هوا ممکن است، سبب محدودیت های اجرای فعالیت بدنی شود.

مشکلات تنفسی هنگام فعالیت بدنی

تنظیم تنفسی تعادل اسیدی – بازی: فعالیت عضلانی شدید اغلب منجر به تولید و تجمع لاکتات و یون هیدروژن می شود. این حالت؛ متابولیسم انرژی را مختل کرده و نیروی انقباضی عضله را کاهش می دهد.

هرگاه مقدار یون هیدروژن شروع به افزایش کند، مرکز دمی از طریق افزایش تنفس به این تغییر واکنش می دهد. دفع دی اکسید کربن برای کاهش غلظت یون هیدروژن ضروری است. دی اکسید کربن به طور عمده از طریق تشکیل بی کربنات حمل می شود. هنگامی که این ترکیب به ریه ها می رسد، دی اکسید کربن دوباره تشکیل شده و به صورت بازدم از بدن خارج می شود.

هر موقع که یون هیدروژن شروع به افزایش می کند، خواه منشاء آن دی اکسید کربن و یا تجمع لاکتات باشد بی کربنات می تواند یون هیدروژن را خنثی کند، تا مانع بروز اسیدوز شود.