تغذیه هنگام مسابقه

تغذیه هنگام مسابقه

تأثیر تغذیه هنگام مسابقه به نوع فعالیت بستگی دارد. اگر فرض را بر آن بگذاریم که وضعیت تغذیه پیش ‌از مسابقه ورزشکار خوب باشد، فعالیت‌های کوتاه‌ مدت چندان به وسیله عوامل وابسته به تغذیه تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند. با وجود این، مایعات و کربوهیدرات دریافتی پیش ‌از مسابقه، هنگام و پس‌از آن بر رویدادهای استقامتی مؤثراند.

توصیه‌های تغذیه‌ای هنگام مسابقه کدام‌اند؟

نخست باید گفت ورزشکاران باید توصیه‌های تغذیه پیش‌از مسابقه را رعایت کنند تا از کافی بودن منابع گلیکوژن و آب‌رسانی پیش ‌از مسابقه اطمینان حاصل شود. با وجود این، تغذیه هنگام مسابقه ویژگی‌هایی دارد که عبارت‌اند از :

• هنگام مسابقه، بدن پیوسته از مصرف گلیکوژن عضلانی بسوی اکسایش گلوکز خون تغییر مسیر می‌دهد. غذاهای کربوهیدراتی هنگام مسابقه کمک می‌کند تا از غلظت گلوکز خون برای اکسایش کربوهیدرات در حد لازم تامین شود.
• رویدادهای خیلی شدید کوتاه‌ مدت مانند دوهای سریع، پرش‌ها و پرتاب‌ها ازATP ، PC و گلیکوژن سوخت‌ گیری می‌کنند. اگر پیش‌از مسابقه کوتاه ‌مدت، ورزشکار ذخایر گلیکوژن کافی داشته باشد، آن‌ها هنگام مسابقه همه ی این ذخایر را استفاده نخواهند کرد.
• برای آن دسته از مسابقه‌هایی که بیشتر از ۴۵ دقیقه به درازا می‌انجامد، مصرف آب به ‌تنهایی کفایت می‌کند. با وجود این به دلیل آنکه ذخایر کربوهیدراتی (گلوکز خون و گلیکوژن) تهی می‌شود، احتمالاً خستگی رخ می‌دهد.
• درباره مسابقه‌های استقامتی بیشتر از ۹۰ دقیقه طول می‌کشند چنانچه کربوهیدرات اگزوژن (با منشأ بیرونی – مایع یا جامد) به میزان ۴۰ تا ۷۰ گرم کربوهیدرات به ‌ازای هر ساعت فعالیت خورده شود، چون مقادیر گلوکز خون با وجود کم شدن ذخایر گلیکوژن حفظ می‌شود، عملکرد افزایش می‌یابد. هر قدر میزان گلوکز خون براثر غذاهای کربوهیدراتی مصرفی (مایع یا جامد) افزایش یابد، عملکرد استقامتی نیز به همان اندازه افزایش می‌یابد.
• مصرف منظم مایعات ( ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلی‌لیتر هر ۱۵ تا ۲۰ ) دقیقه هنگام مسابقه، احتمالاً مانع از دی هیدراسیون (کاهش آب بدن) می‌شود.
• زمانی ‌که مدت زمان فعالیت ورزشی از ۳ ساعت فراتر می‌رود و یا محیط خیلی گرم و مرطوب است، برای جایگزین ساختن الکترولیت‌های دفعی ناشی از تعریق، ممکن است مصرف الکترولیت‌ها اجتناب ‌ناپذیر شود.