عارضه های قلبی عروقی وابسته به پرخوری و زیاد خوری

عارضه های قلبی عروقی وابسته به پرخوری و زیاد خوری

معمولا عارضه های قلبی عروقی وابسته به پرخوری و خارج کردن غذا از بدن نسبت به بی تعادلی های الکترولیتی ناشی از پرخوری جنبه ثانویه دارد. افرادی که زیاد از خلط آور های گیاهی استفاده می‌کنند احتمالاً به التهاب میوکاردی (التهاب لایه میانی عضله قلب) و بسیاری از آسیب های عضله قلب مبتلا می شوند. عوارض معده ای – روده ای وابسته به خارج کردن غذا از بدن به روش مورد استفاده خارج کردن غذا بستگی دارد و شامل زخم های گلو و دهان، پوسیدگی دندان، کرامپ های شکمی، اسهال و بواسیر میشود.

عارضه های قلبی عروقی وابسته به پرخوری و زیاد خوری

نکته قابل توجه آنکه، شواهد روایی / نقلی (برای مثال، گزارش‌های مربیان و افرادی که با ورزشکاران مبتلا به اختلالات خوردنی سر و کار دارند) نشان می دهند ورزشکارانی که به رفتارهای وابسته به اختلالات خوردنی مبتلایند اغلب در ابتدا، افزایش موقتی را در عملکرد خود تجربه می‌کنند. دلایل این بهبود موقتی در عملکرد به طور کامل شناخته نشده اند، با آثار فیزیولوژیکی و روانی اولیه گرسنگی های شدید و خارج کردن غذا از بدن ارتباط داشته باشد. گرسنگی شدید و خارج کردن غذا از بدن از لحاظ فیزیولوژیکی استرس آفرینند و باعث تنظیم مثبت محور هیپوتالاموسی – هیپوفیزی – فوق کلیوی می شوند (برای مثال، جنگ و گریز) و باعث افزایش هورمون های غدد فوق کلیوی می شوند : آدرنالین (اپی نفرین) و نور آدرنالین (نور اپی نفرین). این هورمون ها، تاثیری تحریکی بر دستگاه عصبی مرکزی دارند و خستگی را از بین می برند و باعث احساس سرخوشی در ورزشکار مبتلا به اختلالات خوردن می شود. به علاوه، هر گونه کاهش اولیه وزن بدن (به ویژه پیش از آنکه توده عضلانی در حد چشمگیری کاهش یابد) می تواند موجب افزایش موقتی در VO_2max شود. از این گذشته، ورزشکاران کم وزن، احساس سبکی می کنند که می‌تواند از لحاظ روانی آنها را شارژ کند، به ویژه اگر باور داشته باشند که در شرایط اجرایی هر چه سبک تر باشی بهتر است. با وجود این باید تاکید کرد که هرگونه پیشرفت اولیه در عملکرد ورزشی موقتی است. بنابراین، کاهش کالری های کافی، درشت مغذی ها و ریز مغذی ها می‌توانند به ناتوانی بدن و ضعف های عملکردی منجر شوند.