داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی NSAIDs

داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی NSAIDs

تسکین درد: نحوه عملکرد NSAIDs ها

NSAIDs ها از رایج ترین مسکن ها در جهان هستند. و اخیراً آنها از بحث برانگیزترین ها هستند. دریابید که این قرص های ضدالتهابی واقعاً در بدن شما چه می کنند.

NSAIDs ها – یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی – از رایج ترین داروهای مسکن در جهان هستند. به گفته انجمن گوارش آمریکا، روزانه بیش از ۳۰ میلیون آمریکایی از آنها برای تسکین سردرد، رگ به رگ شدن، علائم آرتریت و سایر ناراحتی های روزانه استفاده می کنند. و گویی این کافی نیست، علاوه بر درد کسل کننده، NSAIDs ها همچنین تب را کاهش داده و تورم را کاهش می دهند.

اما چگونه آن قرص های کوچک اینقدر کار می کنند؟ و اگر از جهاتی بسیار خوب هستند، چرا خطر ابتلا به مشکلات قلبی را در برخی افراد افزایش می دهند؟ پاسخ پیچیده است. حتی محققان به طور کامل نحوه عملکرد NSAIDs ها را درک نمی کنند.

درد چیست؟

در سطح پایه، درد نتیجه سیگنال الکتریکی است که از اعصاب شما به مغز شما ارسال می شود.

اما این فرآیند فقط الکتریکی نیست. هنگامی که آسیب می بینید – مثلاً با رگ به رگ شدن – بافت آسیب دیده مواد شیمیایی به نام پروستاگلاندین ها را آزاد می کند که مانند هورمون ها هستند. این پروستاگلاندین ها باعث تورم بافت می شوند. آنها همچنین سیگنال الکتریکی ناشی از اعصاب را تقویت می کنند. اساساً آنها درد شما را افزایش می دهند.

چگونه NSAIDs ها به تسکین درد کمک می کنند؟

NSAID ها در سطح شیمیایی کار می کنند. آنها جلوی اثرات آنزیم های خاص را می گیرند – به ویژه آنزیم های Cox-1 و Cox-2. این آنزیم ها نقش کلیدی در ساخت پروستاگلاندین ها دارند. با مسدود کردن آنزیم های کاکس، NSAIDs ها بدن شما را از تولید پروستاگلاندین های زیادی باز می دارند. این به معنای تورم کمتر و درد کمتر است.

اکثر NSAIDs ها آنزیم های Cox-1 و Cox-2 را مسدود می کنند. آنها شامل داروهای بدون نسخه هستند:

• آسپرین (بافرین، بایر و اکسدرین)
• ایبوپروفن (ادویل، موترین، نوپرین)
• کتوپروفن (Actron، Orudis)
• ناپروکسن (Aleve)

سایر NSAIDs ها با نسخه در دسترس هستند. آنها عبارتند از:

• Daypro
• ایندوسین
• لودین
• ناپروسین
• رلافن
• Vimovo
• ولتارن

آسپرین فوایدی دارد که سایر NSAID ها ندارند. بزرگترین آن این است که آسپرین علیه تشکیل لخته های خون عمل می کند. در نتیجه، احتمال تشکیل لخته هایی که می توانند باعث حمله قلبی و سکته شوند، کمتر است. سایر NSAID ها این اثر را ندارند.

مهارکننده های Cox-2 شکل جدیدتری از NSAID های تجویزی هستند. همانطور که ممکن است حدس بزنید، آنها فقط بر آنزیم های Cox-2 و نه Cox-1 تأثیر می گذارند. دو مورد از آنها – Bextra و Vioxx – به دلیل نگرانی در مورد عوارض جانبی آنها دیگر فروخته نمی شوند. سومین، Celebrex، هنوز در دسترس است.

عوارض جانبی NSAID های استاندارد چیست؟

اکثر افرادی که از NSAID استفاده می کنند هیچ مشکل جدی با آنها ندارند. اما در برخی – به ویژه کسانی که به طور منظم به تسکین درد نیاز دارند – ممکن است یک نقطه منفی وجود داشته باشد.

وقتی یک قرص را می بلعید، بر کل سیستم شما تأثیر می گذارد، نه فقط قسمتی که درد می کند. بنابراین، در حالی که یک NSAID ممکن است کار بزرگی برای کاهش درد شما انجام دهد، ممکن است اثرات دیگری نیز داشته باشد – برخی از آنها ناخواسته – در سایر قسمت های بدن شما رخ می دهد.

مشکلات گوارشی

شایع ترین خطر NSAID های استاندارد این است که می توانند باعث زخم و سایر مشکلات در مری، معده یا روده کوچک شوند.

چرا؟ NSAID ها از ایجاد پروستاگلاندین ها، مواد شیمیایی هورمون مانند که باعث تورم و افزایش درد می شوند، جلوگیری می کنند. اما این تمام کاری نیست که پروستاگلاندین ها انجام می دهند. در واقع انواع مختلفی از پروستاگلاندین ها در بدن شما وجود دارد.

یک نوع پروستاگلاندین به محافظت از پوشش معده و دستگاه گوارش کمک می کند. و آنزیم Cox-1 به ساخت این پروستاگلاندین کمک می کند. از آنجایی که NSAID های معمولی آنزیم های Cox-1 را مسدود می کنند، سرعت ساخت این پروستاگلاندین را کاهش می دهند. به همین دلیل است که NSAID های استاندارد باعث بروز مشکلات گوارشی بالا می شوند. با پایین آمدن سیستم دفاعی، دستگاه گوارش شما توسط اسیدهای طبیعی معده تحریک شده و آسیب می بیند.

فشار خون بالا و آسیب کلیه

چگونه NSAID ها می توانند بر فشار خون شما تأثیر بگذارند؟ NSAID ها جریان خون به کلیه ها را کاهش می دهند که باعث می شود آنها کندتر کار کنند. وقتی کلیه های شما خوب کار نمی کنند، مایعات در بدن شما جمع می شود. هر چه مایعات در جریان خون شما بیشتر باشد، فشار خون شما بالاتر می رود. ساده است.

اگر NSAID ها را در دوزهای بالا مصرف کنید، کاهش جریان خون می تواند برای همیشه به کلیه های شما آسیب برساند. در نهایت می تواند منجر به نارسایی کلیه شود و نیاز به دیالیز داشته باشد.

عکس العمل های آلرژیتیک

NSAID ها همچنین می توانند باعث واکنش های آلرژیک شدید، به ویژه در افراد مبتلا به آسم شوند. کارشناسان مطمئن نیستند که چرا. بسیاری از متخصصان توصیه می کنند که افرادی که آسم دارند از مصرف هرگونه NSAID دوری کنند، به خصوص اگر مشکلات سینوسی یا پولیپ بینی دارند.

مهارکننده های Cox-2 مانند Celebrex چگونه متفاوت هستند؟

مهارکننده‌های Cox-2 نوعی NSAID هستند و معمولاً به روش‌های مشابهی کار می‌کنند. آنها در تسکین درد بهتر یا بدتر نیستند. آنها بیشتر خطرات یکسانی دارند.

اما یک تفاوت حیاتی وجود دارد. مهارکننده های Cox-2 به طور خاص برای جلوگیری از مشکلات گوارشی رایج در سایر NSAID ها طراحی شده اند.

اکثر NSAID ها بر سطح آنزیم های Cox-1 و Cox-2 تأثیر می گذارند. مهارکننده های Cox-2 فقط آنزیم Cox-2 را مسدود می کنند. بنابراین این داروها بر پروستاگلاندین هایی که از پوشش دستگاه گوارش شما محافظت می کنند تأثیر نمی گذارند. مهارکننده‌های Cox-2 تسکین درد مشابهی با داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی استاندارد دارند، اما خطر ابتلا به مشکلات گوارشی بسیار کمتر است.

خطرات مهارکننده های Cox-2 چیست؟

در یک بدن طبیعی، سطح آنزیم های Cox-1 و Cox-2 به طور طبیعی در تعادل هستند. وقتی یکی را مسدود می کنید اما دیگری را مسدود نمی کنید، ممکن است اتفاقات غیرمنتظره ای رخ دهد.

مشخص شد که آنزیم‌های Cox-1 همچنین به ساخت ماده‌ای شیمیایی کمک می‌کنند که لخته شدن خون را تشویق می‌کند و رگ‌ها را سفت می‌کند. به طور معمول، این اثرات نامطلوب توسط ماده شیمیایی دیگری به نام پروستاسیکلین کنترل می شود. اما پروستاسیکلین تا حدی با کمک آنزیم های Cox-2 ساخته می شود – آنزیم هایی که داروهایی مانند سلبرکس آن را مسدود می کنند.

مسدود کردن تنها Cox-2 تعادل این آنزیم ها را به هم می زند. سطح پروستاسیکلین کاهش می یابد، تأثیر Cox-1 کنترل نمی شود و خطر حملات قلبی و سکته مغزی افزایش می یابد.

به همین دلیل است که مهارکننده‌های Cox-2 با افزایش خطر حملات قلبی و سکته مرتبط هستند. خطرات برای داروی Vioxx آنقدر زیاد در نظر گرفته شد که از بازار خارج شد. Bextra، بازدارنده دیگر Cox-2 نیز تا حدودی به دلیل همین خطر از بازار حذف شد.