پاسخ کورتیزول به فعالیت ورزشی

پاسخ کورتیزول به فعالیت ورزشی

پاسخ کوتاه‌ مدت کورتیزول به یک جلسه تمرین مقاومتی به ‌نظر می‌رسد که با حجم تمرین‌ها در ارتباط باشد. در وزنه‌ برداران نخبه‌ای که با ۲۰ ست با ۱ تکرار بیشینه را اجرا کرده بودند، غلظت کورتیزول آن‌ها نسبت به میزان استراحتی، افزایش نداشته ‌است. با وجود این، زمانی‌ که حجم تمرین‌ها افزایش یافت ۱۰ ست با ۱۰ تکرار بیشینه، افزایش بارزی در کورتیزول مشاهده شده‌ است. سایر مطالعات نشان داده‌اند که در وزنه‌ برداران تازه‌ کار، غلظت کورتیزول پس‌ از فعالیت ورزشی در همان مراحل آغازین یک برنامه تمرین مقاومتی افزایش می‌یابد. ولی پس ‌از چند هفته تمرین در همان مقادیر استراحتی ثابت باقی می‌ماند. افزایشی در مقادیر کورتیزول وزنه ‌برداران نخبه دیده‌ شده، احتمالاً بازتاب توانایی آن‌ها در تحمل حداکثر فشار هنگام هر جلسه تمرین است.

پاسخ به تمرین

به ‌نظر می‌رسد فعالیت ورزشی هوازی طولانی ‌مدت، محرک قوی سیستم بخش قشری غدد فوق کلیوی باشد. تصور می‌شود افزایش کورتیزول با شدت فعالیت ورزشی متناسب باشد با وجود این، مقادیر کورتیزول هنگام فعالیت‌های ورزشی با شدت‌های ملایم تا متوسط، تغییری نداشته ‌است؛ تنها زمانی‌ که شدت فعالیت ورزشی بیشتر از ۷۰ درصد  VO_2max بوده، افزایش پایداری در کورتیزول مشاهده شده ‌است. همچنین، افزایش معنی ‌دار غلظت کورتیزول هنگام یک جلسه فعالیت ورزشی کوتاه ‌مدت مادامی که کار با حداکثر شدت انجام می‌شده، گزارش شده ‌است. به ‌نظر می‌رسد تمرین‌ها باعث می‌شود تا پاسخ کورتیزول هنگام فعالیت‌های استقامتی طولانی‌ مدت کمتر شود. به‌ نظر چنین می‌آید که این تغییرات بازتاب حفظ بهتر مقادیر گلوکز خون در این افراد است.