مطالعات در زمینه HMB

مطالعات در زمینه HMB

بتا – هیدروکسی – بتا – متیل بوتیرات (HMB)، مشتق از اسید آمینه لوسین و متابولیت آن، آلفا – کتوایزوکپروآت است. ماده نیروزای که شهرت زیادی به ویژه در میان بدنسازان دارد، که اعتقاد دارند HMB آثار آنابولیکی و لیپولیتیک ای – هر دو – را دارد.

پژوهشهایی در دسترسی که این ادعاها را تایید کنند بسیار اندک اند. مطالعاتی که مصرف HMB را آزمایش کرده اند، ویژگی‌های ضد کاتابولیکی مکمل را در آزمودنی های حیوانی و انسانی – هر دو – نشان داده‌اند. این موضوع با کاسته شدن از آسیب عضلانی و افزایش دوره های بازیافت پس از مصرف HMB در دوره هایی که در در استرس (فشار) عضلانی زیاد بوده است. به نمایش در آمده است.

مطالعات در زمینه HMB

مطالعاتی که القای HMB و سنجش عملکرد در آزمودنی های انسانی را بررسی کرده باشند، زیاد نیستند. نخستین مطالعه که مصرف مکمل HMB را در انسانها آزمایش کرده‌اند، پس از چهار هفته تمرین مقاومتی، افزایش قدرت و وزن خالص بدن معنی داری را در آزمودنی هایی گزارش کرده‌اند که سابقه تمرین قبلی نداشته اند. با وجود این، در مطالعه بعدی که آزمودنی های آن نیز غیر ورزیده بوده‌اند، پژوهشگران نتوانستند این نتایج را پس از ۸ هفته تمرین مقاومتی، دو برابر کنند.

هرچند نتایج پژوهش آخری به لحاظ آماری معنی دار نبوده، ولی قدرت کلی (یک تکرار بیشینه قدرت در ۱۰ بار تکرار) در گروه دارونما به مقدار ۳۲ درصد و بین ۴۳/۵ تا ۴۵/۵ درصد در دو گروه آزمودنی، مقادیر متفاوتی از مکمل HMB را خورده بودند، نشان داده شد.

روشن است گرایشی به سوی افزایش عملکرد در گروهی که مکمل HMB مصرف کرده‌اند، مشاهده می شود. به علاوه، پس از ۸ هفته مصرف مکمل HMB، هیچ گونه آثار نامطلوبی بر کارکرد آنزیم های کبدی، نیمرخ چربی، کارکرد کلیوی، یا سیستم ایمنی مشاهده نشد. با توجه به مقبولیت روز افزون این مکمل، پژوهش‌های بیشتری باید انجام شود تا آثار نیروزایی ادعا شده آزمایش شود و هرگونه آثار نامطلوب آن شناسایی شود.