مطالعات در زمینه بیکربنات سدیم

مطالعات در زمینه بیکربنات سدیم

هنگام فعالیت های ورزشی خیلی شدید عمدتاً در اثر افزایش اسید لاکتیک موجود در عضله و کمتر شدن PH عضله، یون هیدروژن انباشته می گردد. افزایش اسیدوز درون سلولی به کاهش نیروی تولیدی می انجامد که احتمالاً دلیل آن اختلال در زوج تحریک انقباض و چرخه پلی ارتباط و مهار آنزیم های گلیکولیتیکی (برای مثال فسفوفروکتوکیناز) مورد نیاز برای بازسازی ATP است. برای بی اثر کردن این مقادیر زیاد اسیدوز درون سلولی، ورزشکاران کوشیده اند تا با خوردن بی کربنات سدیم، دستگاه تامپونی بیکربنات خود را تقویت کنند.

مطالعات در زمینه بیکربنات سدیم

در مطالعاتی که اثربخشی بارگیری بیکربنات را بر گسترش عملکرد های سرعتی و توانی آزمایش کردنده اند، تفاوت های زیادی وجود دارد. هر چند برخی مطالعات کاهش میزان خستگی را در جریان دوهای خیلی شدید نشان داده اند، اما تعداد قابل ملاحضه ای از مطالعات در به نمایش گذاشتن اثربخشی بارگیری بیکربنات در فعالیت‌های با مدت و شدت مشابه، ناکام مانده‌اند. پژوهشگرانی نیز توانایی بیکربنات سدیم در به تاخیر انداختن خستگی در جریان یک جلسه مقاومتی را آزمایش کرده اند. این مطالعات نتوانستند تاثیری از خوردن بی کربنات سدیم بر تعداد کل تکرار های انجام شده در ۴ تا ۵ نوبت فعالیت پرس پا به نمایش گذارند (آزمودنی های مجبور بودند تقریباً ۱۲ تکرار در ۷۰  تا ۸۵ درصد یک تکرار بیشینه را انجام دهند). با وجود این، باید خاطرنشان کرد که هیچ یک از آزمودنی ها از گروه وزنه برداران یا پرورش اندام کاران حرفه ای نبوده اند. اینکه آیا این مکمل می‌تواند برای وزنه‌برداران رقابتی سودمند باشد، معلوم نیست.

مطالعات در زمینه بیکربنات سدیم

تغییرپذیری این مطالعات می‌تواند با تفاوت‌های موجود در نیازمندی های متابولیکی فشارهای تمرینی یا با تفاوت‌های موجود در رژیم بارگیری مورد استفاده در ارتباط باشد. به نظر می رسد که در عملکردهای خیلی شدید که بین ۱ تا ۷/۵ دقیقه طول می کشند، بارگیری بیکربنات سدیم زمانی از خود تاثیر سودمندی به جا خواهد گذاشت که مقدار بارگیری ۳ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن باشد. به علاوه، بسیاری از این مطالعات، ورزشکاران غیررقابتی را آزمایش کردنده اند. چنانچه اغلب نشان داده شده است، در خصوص اثربخشی عاملهای ارگوژنیک در میان جمعیت آزمودنی غیررقابتی، تفاوت های بسیار زیادی وجود دارد.

چندین آثار جانبی جزئی با مصرف بی کربنات سدیم همراهند که اختلالات معده ای روده ای مثل تهوع، اسهال و نفخ معده، اصلی ترین آنها هستند. خوردن بی کربنات سدیم به همراه مقادیر زیادی آب باعث می شود تا پیدایش این عوارض معده ی روده ای کاهش یابد. هرچند بر اثر مصرف بی کربنات سدیم هیچگونه آثار جانبی درازمدتی به وجود نمی‌آید، ولی یکی از آثار فیزیولوژیکی خوردن بی کربنات سدیم عبارت است از: کاستن غلظت های پتاسیم پلاسما، این موضوع بالقوه می‌تواند به بی‌نظمی‌های کار قلب منجر شود.