مطالعات انجام شده در زمینه مکمل بور

مطالعات انجام شده در زمینه مکمل بور

در مطالعات علمی محرومیت از بور، نشان داده شده است حجم و تعداد سلول های استئوبلاست (استخوان سازها ) در استخوان کاهش می یابند (نیلسن ۲۰۰۸). در مطالعات حیوانی، مصرف کافی بور با بهبود پاسخ ها به آنتی ژن القا کننده آرتریت ارتباط دارد. همچنین نشان داده شده است که محرومیت بور بر سایتوکین ها و کموکاین های تنظیم کننده التهاب تاثیر می گذارد.

در نتیجه، تحقیقات نقش مهم بور را در شکل گیری استخوان، عملکرد ادراکی و پاسخ های التهابی و ایمنی تایید می کنند. همچنین حدس زده شده است که بور می‌تواند بر سطوح تستسترون تاثیر گذاشته و می‌تواند به عنوان یک جایگزین طبیعی برای استروئیدها استفاده شود. جالب توجه است که مطالعه ای جدید دریافتند که مصرف مکمل با ۱۱.۶ میلی گرم بور سایتوکاین های پیش التهابی را کاهش داده، سطوح تستوسترون آزاد را بعد از یک هفته مصرف مکمل افزایش داد (نانگی و همکاران ۲۰۱۱).

مطالعات انجام شده در زمینه مکمل بور

این یافته ها با یک مطالعه در سال ۱۹۹۳ در تضاد است که دریافت ۲٫۵ میلی گرم مصرف مکمل بور برای ۷ هفته نمی‌تواند موجب تغییرات وزن خالص بدن، قدرت یا تستوسترون بدنسازان شود (فراندو و گرین ۱۹۹۳ ).

جهت روشن تر شدن مزایای بور برای ورزشکاران، تحقیقات بیشتری نیاز است. در حال حاضر، به نظر می رسد اگر فوائدی هم از بور در کشورهای دچار کمبود تجربه شده است ناشی از مصرف ۰.۰۴۵ تا ۰.۰۶۲ میلی گرم در روز بوده است.

برآورد شده است که میانگین مصرف بور برای ایالت متحده ۰.۸۶ تا ۱.۱۳ میلی گرم در روز باشد که دامنه متغیری از حداقل ۰.۳۵ میلی گرم تا حداکثر ۳.۲۵ میلی گرم در روز دارد. به علت یافت شدن فراوان بور، کمبود آن بسیار نادر است.