پر اشتهایی عصبی

پر اشتهایی عصبی

پر اشتهایی (پرخوری) یا به عبارتی ( سیری ناپذیری) نوعی اختلال تغذیه است که در آن افراد، وزن بدن خود را با استفراغ پس از صرف غذا و یا با استفاده از ملین ها کنترل می‌کند. ویژگی این بیماری،  پرخوری بیش از حد می باشد که طی آن فرد غذای زیادی مصرف می کند و سپس برای دفع غذاهای مصرف شده استفراغ کرده و یا از داروهای ملین استفاده می کند. این چرخه ی پرخوری و تخلیه کردن در بیماری های پر اشتهایی عصبی اغلب نشانگان پرخوری – تخلیه نامیده می شود.

اغلب ورزشکاران مبتلا به پر اشتهایی عصبی دارای وزن طبیعی و یا نزدیک به طبیعی می‌باشند. و به همین دلیل شناسایی آنها از شناسایی افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی دشوارتر است. نشانه‌های این بیماری اغلب از فاسد شدن دندان ها و لثه ها ( به دلیل  تماس با اسید معده در اثر استفراغ)، خیز ( ادم)، عدم تعادل الکترولیت ها، آب زدایی و حمام رفتن های بیش از  حد می باشد.

پر اشتهایی عصبی

شناسایی پرخوری به مراتب سخت تر است. افراد مبتلا به پرخوری اغلب از نظر بدنی سالم و به نظر میرسم و معمولاً ، وزشان در دامنه طبیعی قرار دارد، اما به لحاظ عاطفی آنها ممکن است دچار افسردگی شوند و حتی احتمال دارد دست به خودکشی بزنند ( به همین دلیل ، افراد مبتلا به پر خوری مستلزم توجه ویژه و کمک های حرفه ای هستند،چون آمار نشان می‌دهد ۵ درصدآنها اقدام به خودکشی کردند). نوسانات وزنی تا ۱۰پوند ( تقریبا ۴/۵ کیلوگرم) و یا بیشتر در فاصله‌ های کوتاه موجب می‌شود تا شما به عنوان مربی پی به این عارضه ببرید. انها پس از خوردن یک وعده غذای ممکن است به فاصله کوتاهی به رستوران بروند تا به قول خودشان دلی از غذا در آورند این وضعیت خطرناک و هشدار دهنده است.

قرمزی بند انگشتان، پوسیدگی دندان ها، صورت پف آلوده، باد کرده به ویژه پیرامون چشم ها و زیر گونه ها، نشانه های استفراغ های عمدی پیاپی است. درست مانند افراد مبتلا به بی اشتهایی، افراد مبتلا به پرخوری نیز بیش از اندازه متوجه وزن و شکل بدن خود هستند.