فعالیت ورزشی هوازی در گرما

زمانی که فعالیت ورزشی در گرما انجام میشود، حداکثر فعالیت ظرفیت هوازی ورزشکاران کاهش می یابد. به نظر می رسد کاهش صرف نظر از وضعیت سازگاری گرمایی یا آمادگی جسمانی فرد رخ می دهد، هنگام فعالیت ورزشی در گرما نه تنها توازن هوازی کاهش می یابد، بلکه زمان رسیدن به درماندگی نیز کاهش می یابد. سازوکارهای فیزیولوژیکی که مسئول این کاهش عملکردها هستند، احتمالآ با افزایش جریان خونی که به سوی عروق خونی منحرف می شود، در ارتباط است. همچنین ممکن است به دلیل کاهش بازگشت سیاهرگی برون ده قلبی کم تر شود. گزارش شده است برون ده قلبی هنگام فعالیت ورزشی در گرما تا ۲/۱ لیتر در دقیقه کم تر از آن چیزی می شود که هنگام فعالیت ورزشی در یک محیط معتدل مشاهده شده است. اتساع شبکه عروقی محیطی نیز می تواند به انحراف مقداری از خون عضلات فعال به سوی پوست منحرف شود، این موضوع ضمنآ به کاهش برون ده قلبی در دسترس عضلات نسبت داده شده که متابولیسم انقباض عضله را تحت الشعاع قرار می دهد.

هنگام فعالیت ورزشی زیر بیشینه در گرما دمای عمق افزایش می یابد و باعث جا به جایی در متابولیسم از هوازی به بی هوازی در عضلات فعال و کبد می شود. پژوهشگران با استفاده از شاخص های اکسیژن برداشتی پس از فعالیت ورزشی، نشان داده اند با افزایش دمای جوی میزان متابولیک نیز افزایش می یابد که درصد زیادی از آن از منابع بی هوازی به دست می آید.

گروهی دیگر از پژوهشگران شواهد بیش تری ارائه کرده اند که نشان می دهد وقتی فرد در هوای گرم به فعالیت ورزشی می پردازد، بیشتر به متابولیسم بی هوازی متکی می شود. پژوهشگران، این موضوع را با غلظت بیش تر لاکتات در عضله و خون هر دو نشان داده اند. اتکای بیشتر به متابولیسم بی هوازی حاکی است که بدن در این شرایط بیشتر به منابع کربوهیدراتی موجود در بدن متکی است. این موضوع احتمالآ نقش مهمی در رخداد سریع تر خستگی ایفا می کند که هنگام فعالیت ورزشی در گرما مشاهده شده است.

بیشتر بخوانید: فعالیت ورزشی بی هوازی در گرما