روغن درخت چای

روغن درخت چای از برگ های درخت چای (Melaleuca alternifolia) به دست می آید که در سواحل باتلاقی جنوب شرقی استرالیا رشد می کند.

ملوانان قرن هجدهم درخت چای را نامگذاری کردند که از برگ های درخت چای درست می کردند که بوی آن شبیه جوز بود. مواد شیمیایی موجود در روغن درخت چای ممکن است باکتری‌ها، قارچ‌ها و کنه‌ها را از بین ببرد و با کاهش تورم واکنش‌های آلرژیک پوستی را کاهش دهد.

مردم از روغن درخت چای برای آکنه، قارچ ناخن پا و پای ورزشکاران استفاده می کنند. همچنین برای شوره سر، شپش، بوی بد دهان و سایر شرایط استفاده می شود، اما هیچ شواهد علمی خوبی برای حمایت از سایر کاربردهای آن وجود ندارد.

درخت چای را با گیاه چای معمولی نامرتبط که برای تهیه چای سیاه و سبز استفاده می شود، اشتباه نگیرید.

موارد استفاده و اثربخشی

آکنه. به نظر می رسد استفاده از ژل ۵% روغن درخت چای و همچنین بنزوئیل پراکسید ۵% برای درمان آکنه موثر است. روغن درخت چای ممکن است کندتر از بنزوئیل پراکسید عمل کند. هنگامی که دو بار در روز به مدت ۴۵ روز استفاده شود، روغن درخت چای می تواند شدت آکنه را کاهش دهد.

قارچ ناخن پا (اونیکومایکوزیس). استفاده از محلول ۱۰۰% روغن درخت چای دو بار در روز به مدت ۶ ماه می تواند عفونت قارچی ناخن پا را در ۱ نفر از ۵ نفری که آن را امتحان می کنند درمان کند. همچنین می تواند ظاهر و علائم ناخن را در ۲ نفر از ۳ نفر بعد از ۳-۶ ماه بهبود بخشد. به نظر می رسد که به خوبی محلول کلوتریمازول ۱٪ دو بار در روز کار می کند. اما غلظت کمتر روغن درخت چای به نظر نمی رسد موثر باشد.

پای ورزشکار (Tinea pedis). استفاده از کرم ۱۰% روغن درخت چای به همان اندازه کرم تولنفتات ۱% برای بهبود علائم پای ورزشکاران موثر است. اما به نظر نمی رسد کرم روغن درخت چای عفونت را درمان کند. استفاده از محلول قوی‌تر روغن درخت چای (۲۵% یا ۵۰%) می‌تواند به رفع عفونت در حدود نیمی از افرادی که آن را به مدت ۴ هفته امتحان می‌کنند، کمک کند. اما این غلظت بالاتر به خوبی درمان های استاندارد مانند کلوتریمازول یا تربینافین کار نمی کند.

علاقه به استفاده از روغن درخت چای برای تعدادی از اهداف دیگر وجود دارد، اما اطلاعات قابل اعتماد کافی برای گفتن اینکه آیا ممکن است مفید باشد وجود ندارد.

اثرات جانبی

در صورت مصرف خوراکی: روغن درخت چای احتمالاً ناامن است. روغن درخت چای را از طریق دهان مصرف نکنید. مصرف خوراکی روغن چای درخت باعث عوارض جانبی جدی از جمله گیجی، ناتوانی در راه رفتن، بی ثباتی، بثورات پوستی و کما شده است.

هنگامی که روی پوست استفاده می شود: روغن درخت چای احتمالاً برای اکثر افراد بی خطر است. ممکن است باعث تحریک و تورم پوست شود. در افراد مبتلا به آکنه، گاهی اوقات می تواند باعث خشکی، خارش، سوزش، سوزش و قرمزی پوست شود.

اقدامات احتیاطی و هشدارهای ویژه

در صورت مصرف خوراکی: روغن درخت چای احتمالاً ناامن است. روغن درخت چای را از طریق دهان مصرف نکنید. مصرف خوراکی روغن چای درخت باعث عوارض جانبی جدی از جمله گیجی، ناتوانی در راه رفتن، بی ثباتی، بثورات پوستی و کما شده است.

بارداری و شیردهی: روغن درخت چای زمانی که روی پوست مالیده شود احتمالاً بی خطر است. با این حال، اگر از طریق دهان مصرف شود، به احتمال زیاد ناایمن است. مصرف روغن درخت چای می تواند سمی باشد.

کودکان: روغن درخت چای در صورت مصرف خوراکی به احتمال زیاد خطرناک است. عوارض جانبی جدی از جمله گیجی، ناتوانی در راه رفتن، بی ثباتی، بثورات پوستی و کما ایجاد کرده است. استفاده از روغن درخت چای روی پوست احتمالا بی خطر است. ممکن است باعث تحریک و تورم پوست شود. در افراد مبتلا به آکنه، گاهی اوقات می تواند باعث خشکی، خارش، سوزش، سوزش و قرمزی پوست شود.

واکنش های متقابل: استفاده از روغن درخت چای ممکن است باعث خارش و سوزش پوست در افراد مبتلا به آلرژی به گیاهان دیگر شود.

دوز

روغن درخت چای معمولاً توسط بزرگسالان در ژل ها، شامپوها، شوینده های بدن، دهان شویه ها، اسپری ها و کرم ها در غلظت های بین ۵ تا ۵۰ درصد استفاده می شود. با یک متخصص صحبت کنید تا بدانید چه نوع محصول و دوز ممکن است برای یک بیماری خاص بهترین باشد.