کنگر فرنگی

کنگر فرنگی

کنگر سرشار از اینولین و آنتی اکسیدان ها است، به دلیل ملایم بودن و شیرین بودن آن در بین کودکان محبوبیت خاصی دارد. بیشتر به صورت پخته خورده می شود، اما برای انواع خاصی به صورت خام نیز مصرف می شود.

کم کالری، سرشار از مواد معدنی و ویتامین B9 است.

گوشت آن سرشار از چندین آنتی اکسیدان است.

تقریبا همیشه به صورت پخته خورده می شود

نوزادان آن را دوست دارند!

نیمی از نیازهای فیبر را پوشش می دهد.

مزایای برای سلامتی

• سبزی با فیبر

کنگر فرنگی به طور طبیعی سرشار از فیبر و به ویژه اینولین است، فیبر محلول که به آن طعم کمی شیرین می دهد. اینولین که به عنوان “پریبیوتیک” شناخته می شود، توسط باکتری های خوب در روده بزرگ تخمیر می شود. به لطف آن، آنها می توانند اثرات مفیدی برای سلامتی، به ویژه تنظیم حمل و نقل روده ای ایجاد و اعمال کنند. مزیت دیگر اینولین این است که به مواد معدنی خاصی مانند کلسیم و منیزیم اجازه می دهد تا بهتر جذب شوند.

• پالتی از آنتی اکسیدان ها

قسمت‌های خوراکی کنگر حاوی طیف گسترده‌ای از آنتی‌اکسیدان‌ها، مانند ترکیبات فنلی خاص، آنتوسیانین‌ها و کاروتنوئیدها مانند بتاکاروتن، لوتئین و زآگزانتین است. موارد اخیر موضوع تحقیقات زیادی در پیشگیری از بیماری های چشمی (آب مروارید، دژنراسیون ماکولا وابسته به سن و غیره) هستند.

کنگر فرنگی همچنین منبعی از موارد زیر است:

• ویتامین B9 (نوسازی سلولی، مفید برای زنان باردار برای رشد جنین و در کودکان در حال رشد و همچنین برای افراد در حال نقاهت).
• پتاسیم (سیستم عصبی، عملکرد عضلات، فشار خون).
• مس
• اهن
• منیزیم
• منگنز

هنگام خرید، به سر کنگر فرنگی دقت کنید، سرهای متراکم، با برگ های بدون خال و سفت (کمی خاردار برای کنگر بنفش) انتخاب کنید.

ساقه را با دقت مشاهده کنید، ساقه تازه کمی مرطوب و خوش رنگ است. آن را خیلی سریع برش ندهید، به حفظ کنگر کمک می کند.

برای نگهداری درست کنگر فرنگی

آنها را برای کمترین زمان ممکن در کشوی سبزیجات یخچال نگهداری کنید. ایده آل این است که کنگر فرنگی را در همان روز بپزید! زیرا شکننده است و فواید تغذیه ای آن خیلی سریع از بین میرود.

پس از پخته شدن، اکیداً توصیه می شود که کنگر فرنگی را در عرض ۲۴ ساعت مصرف کنید. خواص ارگانولپتیک آن کم می شود و خوردن آن کمتر خوشایند است.

۹۰ درصد از تولید کنگر فرنگی جهان در کشورهای مدیترانه ای (ایتالیا، مصر، اسپانیا) متمرکز است. بقیه تولید بین کشورهایی با شرایط آب و هوایی مشابه (آرژانتین شمالی، کالیفرنیا، نیوزیلند، شیلی، ونزوئلا، پرو) توزیع می شود.

انواع

هر منطقه انواع خاص خود را دارد که از سفید (برای پختن) تا بنفش (لطیف تر، که می تواند خام مصرف شود) متغیر است.