گلیکولیز

گلیکولیز ( دستگاه گلیکولیتیک)

گلیکولیز عبارت است از تجزیه گلوکز و گلیکوژن در غیاب اکسیژن می باشد. پس از شروع فعالیت تا زمان شروع دستگاه گلیکولیتیک و تامین انرژی از این دستگاه، تأخیری حدود ۵ تا ۱۰ ثانیه وجود دارد و مولکول گلوکز ۶ کربنی به دو مولکول سه کربنی تجزیه می شود ( گلیسیرید آلدئید ۳ فسفات یا G³P). هر مولکول G³P به پیروات و ATP تبدیل می شود. در واکنش گلیکولیتیک به ازای هر مولکول گلوکز، دو مولکول ATP و گلیکوژن منبع سوخته اولیه باشد به ازای هر مولکول گلوکز، سه مولکول ATP تولید می شود. پیروات می‌تواند به استیل کوآ و سپس چربی و یا لاکتات تبدیل شود. در هر دو شرایط، چربی و پیروات حاصل از لاکتات می‌توانند منابع اکسایشی انرژی باشند. توان تولید انرژی گلیکولیتیک نصف PCr است، اما ظرفیت تولید انرژی گلیکولیز ۳ برابر PCr می باشد. ترکیب هر دو دستگاه تامین انرژی (PCr و گلیکولیز)، می تواند انرژی مورد نیاز برای ۵۰ ثانیه فعالیت بی هوازی بیشینه را فراهم کند.